«Կհանդիպենք խնդրին, հետո միայն կմտածենք դրա լուծման մասին»
ОБЩЕСТВОՆախնական և միջին մասնագիտական հաստատություններում, հանրակրթական, երաժշտական, արվեստի, գեղարվեստի դպրոցներում դասերը կմեկնարկեն սեպտեմբերի 15-ից: Բուհերում ևս դասապրոցեսի մեկնարկը կտրվի սեպտեմբերից: Սեպտեմբերի 1-ին դասապրոցեսը կմեկնարկի միայն բակալավրի առաջին կուրսի ուսանողների համար։ Ընդ որում՝ բուհերն իրենք են որոշելու դասապրոցեսի կազմակերպման եղանակը` այն իրականացնելով հիբրիդային տարբերակով` առկա և հեռավար:
Այս ողջ ընթացքում պետք է խստագույնս պահպանվեն հակահամաճարակային կանոնները: Որոշումը տարակարծությունների տեղիք տվեց: Ուսումնական հաստատությունների վերաբացումն անհրաժեշտություն է, քանի որ ինչպես փաստում են փորձագետները, հեռավար կրթությունն իրեն լիարժեքորեն չարդարացրեց, բայց մյուս կողմից կա վտանգ, որ կարող են լինել հիվանդության բռնկումներ: Կրթության փորձագետ Ատոմ Մխիթարյանը նշում է՝ խելամիտ որոշում կլիներ, եթե դասերը սկսվեին ոչ թե սեպտեմբերի տասնհինգից, այլ սեպտեմբերի մեկից:
«Պետք էր հաշվի առնել այն, որ անցած կիսամյակի ընթացքում ահռելի կորուստներ ունեցանք, երբ երեխաները չկարողացան դասի գնալ, մի մասն ընդհանրապես չյուրացրեց նյութը և այսպես շարունակ: Բայց սեպտեմբերի մեկին պատրաստ լինելու համար պետք էր սկսել առաջին քայլերն անել՝ նախապատրաստվել, ուղեցույցներ մշակել, հանձնարարականներ տալ դպրոցներին, երաշխավորություններ մշակել, դրանք տալ բուհերին, որպեսզի պատշաճ մակարդակով դասընթացները սկսվեին: Անիմաստ է երկու շաբաթ սպասել, նախապատրաստական որևէ աշխատանք չանել, ուսուցում չսկսել, մարդկանց չբացատրել:
Պարզ է, որ առաջին օրերին կարող են խնդիրներ լինել կապված այս հարցերի հետ: Պետք էր շատ ինտենսիվորեն սկսել նախապատրաստական աշխատանքները և ուսումնական պրոցեսը չուշացնել: Իմ խորհուրդը սա կլիներ»,-«Փաստի» հետ զրույցում ասում է Մխիթարյանը: Կարծիքներ էին հնչում, որ ամռան այս երկու-երեք ամիսը պետք էր օգտագործել դասավանդողներին հեռավար կրթության բոլոր նրբություններին ծանոթացնելու համար, որպեսզի նրանք ավելի պատրաստված լինեին, քանի որ վատագույն սցենարի դեպքում, հնարավոր է, ուսհաստատությունները կրկին լիարժեքորեն վերադառնան հեռավար ուսուցմանը: «Ես ամեն դեպքում տեղյակ չեմ, որ այս առումով որևէ բան է արվել:
Ե՛վ բուհերը, և՛ հանրակրթության ոլորտի կազմակերպիչներն ու աշխատողները եղել են հանգստի շրջանում, որևէ միջոցառում չի կազմակերպվել: Այսինքն՝ մենք կորցրեցինք նաև այս ժամանակաընթացքը, որը կարելի էր նախապատրաստական աշխատանքներին տրամադրել, անդրադառնալ ուսուցիչների բարձրաձայնած հարցերին, մասնագետները նրանց հետ աշխատեին: Ի վերջո, այո՛, բացառված չէ, որ կրկին կվերադառնանք հեռավար ուսուցմանը: Բայց ժամանակը կորսված է, այսինքն՝ մենք նորից կհանդիպենք խնդրին, հետո նոր միայն կմտածենք այդ խնդրի լուծման մասին»,-նշում է մեր զրուցակիցը: Նախարարության՝ բուհերում դասերը հիբրիդային եղանակով անցկացնելու որոշմանը Մխիթարյանը կողմ է:
«Սա նախարարության եզակի առաջարկներից է, որ կարելի է ողջունել, որովհետև բուհերի միջև շատ տարբերություններ կան: Օրինակ՝ ԳԱԱ-ի գիտակրթական միջազգային կենտրոնը մինչև համաճարակն ուներ մագիստրոսական ծրագիր, որն ամբողջությամբ հեռավար ձևով 2-2,5 տարի կազմակերպել էր դասերը, և մարդիկ դիպլոմներ էին ստացել: Այսինքն՝ այս բուհն ունի համապատասխան փորձը և նա կարող է այն օգտագործել կամ շարունակել: Բայց կան բուհեր, որոնք փորձ չունեն, նույնիսկ սեփական հարթակ չունեն, որի վրա կարողանային կազմակերպել ուսուցումը և անցած կիսամյակում օգտագործում էին տարբեր հարթակներ, որպեսզի ուսանողներին տեղեկատվություն տրամադրեին դասընթացների կամ նյութի մասին:
Ուստի այս տարբերակված մոտեցումն արդարացված է, քանի որ բուհերն անհավասար պայմաններում են հեռավար կրթության կազմակերպման առումով: Բայց միևնույն ժամանակ պետք է արդարացիորեն ասել, որ համապատասխան փորձի փոխանակության որևէ մեխանիզմ չկա: Ես շփվում եմ տարբեր բուհերից իմ գործընկերների հետ, և ովքեր հմուտ չեն հեռավար ուսուցման կազմակերպման գործում, նրանց որևէ մեկը չի դիմել, որ օգնի և հասցնի այն մակարդակին, որ կարողանան պատշաճ կերպով կազմակերպել հեռավար կրթությունը կամ համադրել հեռավար ու առկա ուսուցումը»,-եզրափակում է Ատոմ Մխիթարյանը:



