«Թեստային» հաղթանակ. «Փաստ»

«Փաստ» օրաթերթը գրում է

Թե ֆուտբոլում ինչի համար են ընկերական հանդիպումները, որևէ ֆուտբոլասերի համար գաղտնիք ու նորություն չէ, էլ չենք խոսում ֆուտբոլային աշխարհի մասնագետների մասին: Սակայն նախօրեին կայացած Հայաստան-Չեռնոգորիա ընկերական խաղը առանձնահատուկ նշանակություն ուներ մի քանի պատճառներով: Նախ՝ արձանագրենք, որ մեր հավաքականը առաջին հանդիպումն էր անցկացնում առանց Հենրիխ Մխիթարյանի: Չէ, առանց Հենոյի էլի հանդիպումներ եղել են, բայց սա առաջինն էր այն բանից հետո, երբ մեր թիմի երկար տարիների ավագը հայտարարեց ֆուտբոլային կարիերան հավաքականում ավարտելու մասին:

Երկրորդ՝ վնասվածքի ու covid-ի պատճառով խաղին չէին մասնակցում հավաքականի մի քանի առանցքային ֆուտբոլիստներ` Սարգիս Ադամյանը, Լուկաս Սելարայանը, Հովհաննես Համբարձումյանը, Ալեքսանդր Կարապետյանը, իսկ խաղից առաջ նախավարժանքի ժամանակ վնասվածք ստացավ նաև Անդրե Չալըշըրը: Այս կոնտեքստում նշենք, որ ունեցանք միանգամից երկու նորամուտ: Երրորդ՝ Չեռնոգորիայի ընտրանին համարվում է Ազգերի լիգայի մեր մրցակից թիմերին հավասար հավաքական, ինչը նշանակում է, որ նման հանդիպումները հիանալի փորձ են ֆուտբոլիստների համար և անփոխարինելի «լակմուսի թուղթ» մարզչի համար: Մի խոսքով՝ յուրատեսակ «թեստային» հանդիպում, որն ավարտվեց մեր ընտրանու հաղթանակով նվազագույն՝ 1:0 հաշվով:

Ընդ որում, թեստային բոլոր առումներով. կորուստներ, նորամուտներ, պրեսսինգի համաչափ կիրառում, բավականին կոշտ խաղ (ինչին, ի դեպ, իր ասուլիսում հատուկ ուշադրություն էր դարձնում մրցակից թիմի գլխավոր մարզիչը՝ նշելով, թե իրեն զարմացրել էր, որ երկու թիմերն էլ կոշտ էին խաղում), կարմիր քարտ, «հաշիվ պահել» և այլն: Ի դեպ, զուտ «աղյուսակային» առումով ոչինչ չտվող այս հաղթանակը առաջին հերթին կարևոր էր ոչ միայն «փորձարկումային», այլև հոգեբանական տեսանկյունից. ի վերջո, խաղաշրջանը հաղթանակով սկսելը հավել յալ ստիմուլ է և սեփական ուժերի նկատմամբ վստահություն: Սակայն միայն այդքանը: Բուն հաղթանակից եզրակացություններ անելը կամ ծայրահեղության մեջ ընկած՝ չափից ավելի թևավորվելը կարող է «չար կատակ» խաղալ: Հիշում ենք նախորդ խաղաշրջանի առաջին երեք հաղթանակներից հետո տիրող էյֆորիան, ապա և աշնանային հատվածի ձախողումներից հետո հիսաթափությունը:

Ինչ վերաբերում է բուն հանդիպմանը, ապա ականատես եղանք բավականին տարբեր երկու խաղակեսերի: Առաջին խաղակեսում մեր հավաքականն ավելի դինամիկ ու կազմակերպված տեսք ուներ, ֆուտբոլիստները բավականին լավ էին հասկանում իրար, նկատելի էին կոմբինացիոն ֆուտբոլի տարրեր, ընդ որում՝ ժամանակ առ ժամանակ բավականին գեղեցիկ: Երկրորդ խաղակեսում մրցակիցն առաջին քսան րոպեին փորձեց նախաձեռնությունն իր ձեռքը վերցնել, և մեր տղաներն այդ ընթացքում սկսեցին թույլ տալ մի քանի սխալներ: Սակայն Հայաստանի հավաքականը արագ «հավաքվեց» ու կտրեց մրցակցի բոլոր «թելերը»:

Ի դեպ, հանուն արդարության պետք է նշել, որ մեր ֆուտբոլիստները ևս մի քանի հիանալի հնարավորություն ունեին հաջողության հասնելու, սական Վահան Բիչախչյանի գեղեցիկ գոլը մնաց միակը: Մեր ընտրանու գլխավոր մարզիչ Խոակին Կապառոսն էլ հետխաղային ասուլիսում նշեց, որ «կարող էինք հաղթել խոշոր հաշվով»: Ամփոփելով՝ նշենք, որ Հայաստանի հավաքականն, ընդհանուր առմամբ, բավականին լավ տպավորություն թողեց, հատկապես ակնահաճո էր կոլեկտիվ խաղի ու կոլեկտիվ պատասխանատվության հստակ զգացողությունը:

Անշուշտ, զգալի էին բավականին լուրջ խնդիրներ, թերություններ, բացեր, սակայն ընկերական հանդիպումները առաջին հերթին հենց դրա համար են, որպեսզի այդ բոլորը նկատվեն ու շտկվեն: Իսկ դա արդեն, ինչպես ասում են, մարզչի խնդիրն է... Հ.Գ.- Հայաստանի ազգային հավաքականը հաջորդ ընկերական հանդիպումը կանցկացնի մարտի 29-ին՝ Օսլոյում մրցելով Նորվեգիայի հավաքականի հետ:

ԱՐՍԵՆ ՍԱՀԱԿՅԱՆ 

Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում