Մենք առավել շատ պետք է մտածենք, թե ինչպիսի միջավայր ստեղծենք, որ մարդիկ վերադառնան Հայաստան․ Դավիթ Յան
SOCIETYԿրթության ոլորտում էլ, ինչպես բիզնեսում, ինչ-որ բան սկսելու համար պետք է միմյանցով ոգևորված մարդկանց խումբ, այդպես են սկսվում նաև բարեգործական նախագծերը, այդպես Հայաստանում հիմնվեց նաև «Այբ» դպրոցը․ Tert.am-ին այսպես է ասում դպրոցի համահիմնադիր, աշխարհին հայտնի հայազգի (հայրը՝ չինացի, մայրը՝ հայ) ծրագրավորող Դավիթ Յանը:
Նորագույն տեխնոլոգիաների ոլորտը գրաված՝ ABBYY ընկերության հիմնադիր, երիտասարդների համար նախատեսված առաջին շարժական համակարգչի (Cybiko) ստեղծող, ռեստորանային ու հյուրանոցային բիզնեսի կառավարման նորարարական համակարգի (iiko) հեղինակ ու Findo և մի շարք այլ ընկերությունների հիմնադիր Դավիթ Յանը խոսել է Հայաստանի և այստեղ կրթական ոլորտի զարգացման հնարավորությունների մասին՝ օրինակները բերելով նաև իր ներդրմամբ հիմնադրված «Այբ» դպրոցից:
Դավիթ Յանի հետ Tert.am-ի բացառիկ հարցազրույցից հատվածները կարող եք կարդալ ներքևում:
Մենք ցանկանում ենք ստեղծել որոշակի համայնք՝ կրթության վերաբերյալ ընկալումները ընդլայնելու նպատակով
«Այբ» դպրոցի հիմնադիրների մեծ մասը, այդ թվում՝ ես, սովորել էինք Երևանի Ֆիզիկայի և մաթեմատիկայի դպրոցում: Հետո մենք ընդունվեցինք Մոսկվայի Ֆիզիկատեխնիկական ինստիտուտ, հաջողությունների հասնելով՝ ստեղծեցինք մեր բիզնեսները, այնուհետև մտածեցինք, որ պետք է ինչ-որ մի բան վերադարձնենք Հայաստանին, մեր դպրոցին: Ի սկզբանե, մեր գաղափարն էր բարեկարգել մեր իսկ դպրոցը:
Մենք երբեք չենք կարողանա ինչ-որ բան միայնակ անել: Ավելի քան 200 մարդ աջակցում է «Այբ»-ին. նրանք օգնում են, որ դպրոցն աշխատի, և խոսքն այստեղ միայն փողի մասին չէ: Մենք օգնում ենք միմյանց, և կարծում ենք, որ իրականում, այո’, կան որոշակի խնդիրներ, մենք հույս ենք տալիս և աջակցում ենք իրար: Դա իրականում դժվար է:
«Այբ»-ը հիմա շատ ավելին է, քան դպրոցը: Այն նշանակալի դեր է խաղում Հայաստանի կառավարության համար: Հիմնադրամն այժմ իրականացնում է մի շարք նախագծեր: Սա յուրատեսակ համայնք է, և մենք ցանկանում ենք, որ ծնողները նույնպես իրենց ներգրավվածությունն ունենան նրանում:
Մենք ուրիշ դպրոցներից ուսուցիչների հետ էլ ենք աշխատում, որովհետև գտնում ենք, որ գուցե հիմնում ենք լավ դպրոցներ, սակայն մյուս կողմից էլ՝ պետք է մտածենք նաև այլ դպրոցների մասին:
Մենք ցանկանում ենք ստեղծել որոշակի համայնք՝ կրթության վերաբերյալ ընկալումներն ընդլայնելու նպատակով:
Մի քանի մարդկանց նախաձեռնությամբ է հիմնադրվել «Այբ» հիմնադրամը: Նրանց թվում են՝ Արամ Ասլանյանը, Արամ Փախչանյանը, Արթուր Բերդը, Դավիթ Փախչանյանը, Կարեն Մուսայելյանը, Կարո Սարգսյանը, Տեր Մեսրոպ քահանա Արամյանը: Կարևոր է նշել նրանցից յուրաքանչյուրի անունը:
Մենք առավել շատ պետք է մտածենք, թե ինչպիսի միջավայր ստեղծենք, որ մարդիկ վերադառնան Հայաստան
Ես չեմ կարծում, որ սխալ է, որ մարդիկ լքում են երկիրը սովորելու համար: Կարևոր է, որ մարդիկ աշխարհով մեկ ճանապարհորդում են, նորմալ չէ, որ նրանք դա չեն անում: Դա ներկայիս ապրելակերպի հրամայականներից է, եթե մարդիկ ցանկանում են գիտությամբ կամ բիզնեսով զբաղվել:
Կարծում եմ, մենք առավել շատ պետք է մտածենք, թե ինչպիսի միջավայր ստեղծենք, որ մարդիկ վերադառնան Հայաստան․․․ գուցե վերադառնան հենց այն մարդիկ, որոնք հեռացել են ավելի լավ կրթություն ստանալու նպատակով, գուցե նրանցից ոմանք վերադառնան կամ գուցե բոլորովին այլ մարդիկ գան: Դա է ամենակարևոր հարցը՝ մենք պետք է ստեղծենք միջավայր, որպեսզի մարդիկ կարողանան անել այն, ինչ անում են այլ վայրերում: Այստեղ կարևոր է կրթության դերը:
Հայաստանի կառավարությունը ցանկանում է բարեփոխել կրթական համակարգը
Դուք հարցնում եք՝ արդյո՞ք Հայաստանի կառավարությունը ցանկանում է բարեփոխել կրթական համակարգը, օգնու՞մ է մեզ: Կարող եմ ասել, որ այո: Հաշվի առնելով մյուս հետխորհրդային երկրներում իրավիճակը, մենք կարող էինք սպասել հակառակը, կարող էինք ակնկալել, որ մեր երկրում էլ իշխանությունները որոշ դժվարություններ կստեղծեն: Սակայն այդպես չեղավ: Նրանք մեզ շատ օգնեցին, և Հայաստանն ի վերջո փոխեց Կրթության մասին օրենքը՝ թույլ տալով, որ «Այբի» նման կրթական նախագծերը դառնան տեխնիկապես իրագործելի: Կրթական ոլորտում մեզ հարկավոր է էքսպերիմենտալ մոտեցում: Տեխնիկապես այն իրագործելի չէր օրենքի բացակայության պատճառով: Ինչ վերաբերում է ֆինանսավորմանը, կարող ենք ասել, որ այն արվել է համատեղ: Հայր Մեսրոպի ( «Այբ» հիմնադրամի հոգաբարձուների խորհրդի նախագահ) կողմից ներդրված միջոցները կազմեցին մեր հավաքած գումարի 10%-ը, ևս 10%-ի հավելյալ աջակցություն ստացվեց նախագահի հիմնադրամից;
Հենց դրա համար ենք մենք ապրում՝ հուսալով, որ կբարելավենք աշխարհը
Ես անցած տարի «Այբ»-ի շրջանավարտներին իրենց ավարտական արարողությանն ասացի՝ Դուք եք լինելու այն մարդը, որ փոխելու եք Ձեր կյանքը:
Ես իսկապես հուզված էի՝ հասկանալով, որ այս փայլուն երեխաները, դպրոցն ավարտելով դարձել են հասուն մարդիկ, որոնք հետագայում կկայացնեն իրենց որոշումները, և որ նրանք կփոխեն Հայաստանը, ինչպես նաև՝ աշխարհը: Հենց դրա համար ենք մենք ապրում՝ հուսալով որ կբարելավենք աշխարհը:
Երբ մենք խոսում ենք ինքներս մեր մասին (օրինակ՝ ինչ եմ անում ես- Դավիթ Յան), ինչ-որ տեղ հավանաբար հասկանում ենք, որ եթե կարող ենք այս աշխարհում ինչ-որ բան փոխել, դա երեխաների համար լավ միջավայր ստեղծելն է, որովհետև նրանք են շարունակելու փոխել աշխարհը: Կարևոր է ստեղծել մի բան, որը կարող է լինել քեզնից հետո, ապրել առանց քեզ: Ի՞նչն է դա: Այն կարող է քո կառուցած տունը, գրած գիրքը կամ ունեցած որևէ ձեռքբերումը լինել:
Ամեն անգամ այդ ուրախ պահերը տեսնելիս մենք հենց այդ մասին էլ մտածում ենք:
Մենք ունենք հայ գործընկերներ և փորձում ենք օգտագործել առկա հնարավորությունները՝ այս կապերը խորացնելու համար
Ես ողջ կյանքս անցկացրել եմ տեխնոլոգիաների, հատկապես նորագույն տեխնոլոգիաների ոլորտում: Յոթ տարի առաջ հիմնեցինք ABBYY ընկերությունը և շարունակեցինք մեր գործունությունը՝ ստեղծելով տեխնոլոգիաներ, որոնք կօգնեն համակարգիչներին հասկանալ մարդկանց և հակառակը:
Բայց ես այլևս ABBYY-ում չեմ. դեռ շարունակում եմ մնալ ընկերության հանձնաժողովում՝ որպես խոշոր բաժնետեր, սակայն ներգրավված չեմ նրա ամենօրյա բիզնես աշխատանքում:
Ես այժմ ստեղծում եմ նոր բիզնեսներ՝ միանգամից 9 ընկերություն: Իմ վերջին ընկերությունը Findo-ն է: Այն հնարավորություն է տալիս մարդկանց փաստաթղթեր որոնել առցանց տիրույթում (օրինակ՝ եթե գիտեք, որ նման փաստաթուղթ կա, բայց չեք հիշում, թե որտեղ եք պահել): Դա Google չէ, որն առհասարակ տվյալներ է որոնում համացանցում: Մենք գտել ենք հնարամիտ միջոց, որով մարդիկ կարող են էլեկտրոնային փաստաթղթեր որոնել նաև իրենց էլեկտրոնային փոստերում, համակարգիչներում և այլն:
Իմ ողջ ուշադրությունը հիմա Findo-ի վրա է սևեռված: Ես այս նախագծի վրա ծախսում եմ շաբաթական 70 ժամ, իսկ ժամանակի մնացյալ մասն օգտագործում եմ իմ մյուս նախագծերի համար, որոնք նույնպես քիչ կարևոր չեն:
Մենք մի տեսակ կարծես արհեստական ինտելեկտի տիրույթում ենք (AISPACE):
Մենք գրասենյակներ ունենք աշխարհի 13 երկրներում. ցավոք Հայաստանում գրասենյակ չունենք: Սակայն այստեղ ունենք գործընկերներ, ինչպես նաև իրականացնում ենք նախագծեր: Իմ մյուս ընկերությունը՝ iiko-ն, ունի Հայաստանում իրականացվող որոշ ծրագրեր: Այն զբաղվում է ռեստորանների ավտոմատացմամբ, և Հայաստանի որոշ ռեստորաններ այժմ օգտագործում են այն: Այո, մենք ունենք հայ գործընկերներ և փորձում ենք օգտագործել առկա հնարավորությունները՝ այս կապերը խորացնելու համար:
Մեզ իսկապես պետք են փոփոխությունները՝ լինեն դրանք կենսաբանական, հոգեբանական, սոցիալական, ֆինանսական, թե բիզնեսին առնչվող
Հայաստանը շատ գեղեցիկ երկիր է: Ամեն անգամ Հայաստան գալով՝ ես իսկապես վայելում եմ Երևանը, Հայաստանը, մարդկանց, եղանակը և բնությունը: Անցյալ տարի ես իմ ընտանիքի հետ եկել էի լեռնային շրջագայության: Հայաստանը գեղեցիկ է: Եվ այն կաճի, ինչը բնական է: Ինչպես նաև՝ կբարելավվեն կապերը այս ազգի և իր պատմական հայրենիքի, հայերի և Հայաստան պետության միջև: Որոշ ընկերությունները, ինչպիսին, օրինակ՝ PicsArt-ն է, ունեն գրասենյակներ Սան Ֆրանցիսկոյում, որտեղ աշխատում է երեք հարյուր հայ: Այդպիսի ընկերությունների թիվը մեծ է:
Ամեն ինչ սկսվում է կրթությունից: Ունենալով ավելի շատ տաղանդավոր և հմուտ, հումանիտար և ճշգրիտ գիտությունների ոլորտում մասնագիտացված և միջազգային փորձին հաղորդակից մասնագետներ՝ Հայաստանն ավելի գրավիչ կլինի բիզնեսների համար և հակառակը: Դա մի յուրատեսակ շրջափուլ է, որ անընդհատ կրկնվում է: Ուստի մեզ իսկապես պետք են փոփոխությունները՝ լինեն դրանք կենսաբանական, հոգեբանական, սոցիալական, ֆինանսական, թե բիզնեսին առնչվող: Ամեն ինչ նշանակություն ունի: Մենք որոշեցինք սկսել կրթությունից, որովհետև գտնում ենք, որ դա պետք է լինի ամեն ինչի սկզբնակետը:
Որովհետև առանց կրթության հնարավոր չի լինի գրավել բիզնեսին, առանց բիզնեսի, չես կարողանա ներգրավել ֆինանսներ, իսկ առանց ֆինանսների անհնար կլինի մարդկանց պահելը: Ի վերջո` ամեն բան սկսվում է մարդկանցից:



