Արտավազդ Բայաթյանը «Արձագանք» ռադիոկայանի վաճառքի, Եղիշե Պետրոսյանի հետ խաթարված հարաբերությունների և առաջիկա ծրագրերի մասին
ՖՈՏՈ
Ամռան առաջին կիրակի օրը երգահան Արտավազդ Բայաթյանը իր հանդիսատեսին «արև» նվիրեց.... «Արևոտ կիրակի». այսպես էր կոչվում նրա մենահամերգային ծրագիրը, որը կայացավ Կամերային երաժշտության տան բեմում:
Past.am-ը համերգից առաջ հարցազրույց ունեցավ երգահանի հետ: Ի դեպ, զրուցեցինք ոչ միայն մենահամերգի, այլև «Արձագանք» ռադիոկայանի վաճառքի, Եղիշե Պետրոսյանի հետ խաթարված հարաբերությունների և առաջիկա ծրագրերի մասին:
-Պարոն Բայաթյան, վաղո՞ւց մենահամերգով չէիք ներկայացել հանդիսատեսին: Եթե չեմ սխալվում, որպես Արտավազդ Բայաթյան, առաջին անգամ եք մենահամերգով հանդես գալիս, նախկինում ներկայանում էիք Եղիշե Պետրոսյանի և «Արձագանք» խմբի հետ:
- Այո, թեև նախկինում էլ մեծամասամբ իմ երգերն են հնչել, բայց սա մի քիչ այլ համերգ է: Նախորդ տարի համերգ ունեցել ենք, պարզապես այս տարվա մեջ առաջին մենահամերգն է, և ամենակարևորը՝ անհատապես եմ ներկայանում: Ինձ հետ բեմում է լինելու նվագախումբ՝ բաղկացած չորս երաժիշտներից:
-Ի՞նչ երգացանկով եք ներկայանալու:
-Երգացանկը բավականին ընդգրկուն է լինելու, կներկայացնեմ տարբեր ոճերի 21 երգեր: Այսօր հիմնական շեշտադրությունը բառն է, խոսքը, որը պետք է ավելի արտահայտիչ լինի: Այդ իսկ պատճառով ավելի մեղմ երաժշտություն կհնչի, որպեսզի բառն առավել լսելի լինի:
Հեղինակային երգին շատ մոտ է լինելու: Հնչելու են միայն իմ ստեղծագործությունները: Շատ երգեր ունեմ գրած, որոնք մինչ այս, համերգներին անիմաստ էր կատարել, քանի որ այդ համերգները հիմնականում պահանջում էին այլ մոտեցում, երաժշտություն: Այժմ որոշել եմ իմ ստեղծագործություններն ինքս էլ երգել ու ներկայացնել:
-Նոր երգեր կհնչե՞ն:
-Անպայման, երգացանկի կեսը նոր երգեր են, որոնք երբեք չեն հնչել, կներկայացվեն մի փոքր այլ երանգներով:
- Հունիսի 7-ը խորհրդանշակա՞ն օր է Ձեզ համնար, թե՞ օրը հենց այնպես եք ընտրել:
-Այն հետաքրքիր պատմություն ունի. ես մտադիր չէի հունիս ամսին համերգ ունենալ, բայց մտմտում էի համերգային ծրագրի շուրջ: Կինս՝ Գայանեն, մի օր ուշ գիշերին ինձ ասաց. «Դու համերգ պետք է տաս հունիսի առաջին կիրակի օրը»: Այնուհետև նայեց օրացույցին և ասաց՝ ամսի 7-ին: Համերգի «Արևոտ կիրակի» խորագիրն էլ ինքն է ընտրել, որին ես սիրով համաձայնեցի (ծիծաղում է): Իմ երգերից մեկի անունն է:
-Կարևոր հարցերում պե՞տք է լսել կանանց:
-Այո, ես համարում եմ, որ կանանց պետք է շատ ուշադիր լսել, նրանց «ինտուիցիան» շատ ուժեղ է: Կանայք մի կարևոր հատկանիշ ունեն՝ տղամարդկանց կարող են ոգևորել, ոգեշնչել:
-Պարոն Բայաթյան, շատերի մոտ հարց կառաջանա, թե ինչո՞ւ եք որոշել այլևս միայնակ ներկայանալ:
-Գուցե մարդիկ որևէ պատճառ փնտրեն այս ամենի մեջ, բայց յուրահատուկ ոչինչ չկա: Ուղղակի եկել է պահ, երբ ցանկանում եմ իմ աշխատանքը ինքս ներկայացնել հանդիսատեսին: Չեմ կարծում, որ սա շատ անսպասելի մի բան է: Աշխարհի ցանկացած ստեղծագործող էլ, երբ ասելիք է կուտակում, նախընտրում է անձամբ հանդես գալ և ներկայացնել իր աշխատանքները:
-Վերջերս «Արձագանք» ռադիոկայանը վաճառվեց, ինչն, ասում են, կոնֆլիկտ առաջացրեց Ձեր և Եղիշե Պետրոսյանի հարաբերություններում: Գուցե դա՞ է պատճառը:
-Գիտեք, այստեղ թաքցնելու ոչինչ չկա: Այո, ես մտադիր եմ այսուհետ ինքս ներկայացնել իմ ստեղծագործածը, այլ տարբերակ չի կարող լինել: Ինչ վերաբերվում է «Արձագանք» ռադիոկայանին, ապա ինչ արած, դա է իրականությունը: Գեղեցիկ էտապ էր, որն ավարտվեց: Իհարկե, ինձ համար շատ դժվար էր համակերպվել նրան, որ այդ ռադիոկայանը չկա, բայց սա կյանք է, կյանքի ընթացք, որն այդպես ստացվեց: Արդեն բոլորովին ավելորդ է, թե ի՞նչն էր պատճառը, ո՞վ էր մեղավոր: Ես ինձ ներկայացնելու այս ճանապարհը գտա. եթե որևէ հարցում կձախողվեմ, ապա պատասխանատուն միայն ինքս եմ (ժպտում է):
-Ձեր զուգերգերը, որոնք բավական սիրվել էին հանդիսատեսի կողմից, հնարավո՞ր է այսուհետ դուրս մնան Ձեր երգացանկերից և «կորեն»: Օրինակ, կարող եմ նշել «Ծնունդդ շնորհավոր» երգը:
-Այդ երգի և՛ երաժշտությունը, և՛ բառերն ինքս եմ գրել: Հեղինակային իրավունքներն ամբողջովին ինձ են պատկանում, և ինքս էլ միշտ կերգեմ: Սա այն երգերից է, որ, եթե նույնիսկ ես չկատարեմ, միևնույն է, ուրիշները կատարում են: Նաև «Իմ ընկեր» երգը:
Չկա այնպիսի մի երգ, որը կատարելուց խուսափելու կարիք ունենամ: Իսկ եթե կան այնպիսի երգեր, որոնք ես չեմ գրել, չեմ անդրադառնա: Համենայնդեպս, հանգիստ սրտով կարող եմ ասել, որ այն լավ երգերը, որոնք «Արձագանք»-ն ունեցել է, կատարել է, իմ ստեղծագործություններն են եղել:
-Եթե գաղտնիք չէ, ի՞նչ պատճառով կորցրեցիք Ձեր այսքան տարիների ստեղծածը՝ «Արձագանք» ռադիոկայանը: Այսուհետ որոշել եք միայն երգարվեստո՞վ զբաղվել, թե ռադիոաշխարհում նոր բան կձեռնարկեք:
-Ռադիոն 17 տարի աշխատեց, և ես այդ տարիներին օր ու գիշեր աչքս վրան էի պահում, անընդհատ հետևում էի, ղեկավարում, փորձում անել ամեն ինչ, որ այդ ռադիոկայանը շատ գրավիչ ու հետաքրքիր լինի: Սակայն եկավ մի պահ, որ ֆինանսական շատ բարդություններ ստեղծվեցին, հնարավոր չէր ոչինչ անել: Ու, բնականաբար, ռադիոն մեր ձեռքից գնաց: Ես չգիտեմ, երբևէ ռադիոոլորտում կաշխատե՞մ, թե ոչ: Հնարավոր է և համագործակցեմ, ոչինչ չի բացառվում:
-Նույն ռադիոկայանի հե՞տ:
-Չեմ կարծում, թեև ոչինչ չի բացառվում: Եթե այնպիսի հետաքրքիր ծրագիր կլինի, որին արժե անդրադառնալ, գուցե և համագործակցեմ: Սակայն, միտված եմ ավելի շատ զբաղվել իմ ստեղծագործություններով: Առանց այդ էլ, ժամանակին նվիրվելով «Արձագանք» ռադիոյին և ստուդիային, իմ կյանքից մի 25 տարի տվեցի այն բանին, որ լավ սերունդ ունենանք և՛ ռադիոյում, և՛ ստուդիայում: Ժամանակն է, իմ կյանքից գոնե մի քանի տարի նվիրել իմ ստեղծագործություններին: Նաև գիրք եմ գրել, որը շուտով լույս կտեսնի:
-Ինչո՞ւ ռադիոկայանի փրկության լուծումը գտաք այն վաճառելու մեջ, արդյոք այլ տարբերակներ չկա՞յին:
-Այդպես ստացվեց: Գուցե շատ այս ու այն կողմ ընկնելով՝ այլ տարբերակ գտնեինք, բայց…
Գուցե սա ամենալավ լուծումը չէր, բայց, ամեն դեպքում, լուծում էր:
-Գիտեմ, որ դուք դեմ եք եղել ռադիոկայանը վաճառելուն, վերջնական որոշումը եղել է Եղիշե Պետրոսյանինը: Արդյո՞ք Ձեր գործնական և ընկերական հարաբերությունները փոփոխություն են կրել, վնասվել են:
-Վնասվել են…
-Կցանկանայի նորից անդրադառնալ երաժշտական աշխարհին. դուք ժամանակին էստրադային ժանրում սերունդ եք դաստիարակել: Շա՞տ մեծ տարբերություն եք նկատում երեկվա և այսօրվա երգարվեստում:
-Փոփոխություններ կան, իհարկե: Այսօրվա սերունդն ավելի շատ հնարավորություններ ունի, խոսքս ոչ միայն երաժշտություն ձայնագրելուն ու գործիքավորելուն է վերաբերվում. թեև դա էլ կարևոր է: Չէ՞ որ հիմա ստուդիաները շատ են, գործիքավորողները՝ նույնպես:
Հեռուստատեսությունը խստություն չի ցուցաբերում: Բավական է, գումար ունենաս և կարող ես ամենուր հայտնվել: Իսկ եթե դառնաս սեղանի, խնջույքի երգիչ, քեզ ընդհանրապես վաստակավորի կոչում կտան ու բոլոր ճանապարհները քո առջև կբացեն: Ինձ երբեմն թվում է, որ ազգովի մասնակից ենք մի մեծ քեֆի: 90-ականների սերունդը, որոնց մենք ընտրում էինք ու փորձում ուղղություն ցույց տալ, տարբերվում էին: Նրանց ինքնանկարն ավելի արտահայտիչ էր, և դա էր նրանց հաջողությունը:
Այժմ շատ երգիչներ կան, որոնք միմյանցից չեն տարբերվում ոչ ձայնով, ոչ երգերով, երբեմն՝ ոչ էլ նույնիսկ արտաքինով: Բեմ դուրս եկող արտիստը պետք է «խարիզմա» ունենա, բեմը նրան պետք է սպասի: Բայց շատերը փողով են բեմ դուրս գալիս, իսկ այդ բեմը նրանց չի սպասում, հաջորդ օրն իրենց մոռանում են:
-Տևական ժամանակ 90-ականների արձագանքցիները տեսադաշտում չկային, իրենց իսկ խոսքերով՝ իրենց առջև «դռները » փակել էին…
-Իսկապես, եկավ մի շրջան, որ նրանցից ոչ մեկին ճանապարհ չէին տալիս, բայց պատճառները չգիտեմ: Միակ ռադիոն «Արձագանք» ռադիոկայանն էր, որտեղ նրանց ձայնը հնչում էր: Ես չգիտեմ, թե նրանց անտեսելն ու ամեն ինչից հեռու պահելն ինչ նպատակ էր հետապնդում և ո՞վ էր այն ձեռնարկել, բայց դա իրողություն է:
-Շնորհակալ եմ զրույցի համար: Ձեզ բարի համերգային երեկո:
-Շնորհակալ եմ, այս համերգը կարևոր է ինձ համար:
Նելլի Մարգարյան




















































