Շատ եմ ուզում վերադառնալ. մենք բոլորս՝ ես, կինս, երեխաներս, շատ ենք կարոտում «Բարսելոնան». Մեսսի

Սեղմեք ԱՅՍՏԵՂ, լրացրեք օնլայն հայտը և մոռացեք հոսանքի վարձի մասին

Կատալոնական «Բարսելոնայի» նախկին հարձակվող, ներկայում «Ինտեր Մայամիի» ֆուտբոլիստ Լիոնել Մեսսին բացառիկ հարցազրույց է տվել Sport.es-ին՝ խոսելով իր անցած ճանապարհի, Բարսելոնայից ստացած անսպառ սիրո, Փարիզում ունեցած փորձի և Մայամիում կյանքի մասին։

Ութ «Ոսկե գնդակի» դափնեկիրն անկեղծորեն պատմել է այն դատարկության մասին, որը զգացել է «Բարսայից» հեռանալուց հետո, և նշել, որ կցանկանար վերադառնալ քաղաք, որը համարում է իր իրական տունը։

— Ինչպե՞ս եք ապրում այն սերը, որ դեռ գալիս է «Բարսելոնայից»։

— Դա հիասքանչ է։ Ամեն բան, ինչ կապված է «Բարսելոնայի» հետ՝ մարդիկ, հիշողությունները, այնտեղ անցկացրած տարիները, միշտ արթնացնում են թեթև կարոտ ու հզոր զգացմունքներ։

— Տեսանյութը, որտեղ երևում են ձեր կարոտած երկրպագուները, ձեզ հուզե՞ց։

— Իհարկե։ Դուր է գալիս վերապրել այդ պահերը։ Դրանք իմ կյանքի ամենագեղեցիկ ու նշանակալի էջերից են։

— «Բարսայի» երկրպագուները ձեզ չեն մոռացել։

— Այո, բայց երբ հեռացա, ինձ մոտ մնաց դատարկություն։ Ամեն ինչ ստացվեց անսպասելի. վերջին խաղերս անցկացրի առանց երկրպագուների՝ համավարակի պատճառով։ Չկարողացա հրաժեշտ տալ այնպես, ինչպես միշտ երազել էի։ Պատկերացնում էի, որ ամբողջ կարիերաս կանցկացնեմ «Բարսելոնայում», հետո միայն կգնամ ԱՄՆ։ Բայց կյանքն այլ կերպ դասավորվեց։ Այնուամենայնիվ, երկրպագուների սերն ինձ հետ է, և վստահ եմ՝ երբեք չի մարի։

— Դուք Բարսելոնայում անցկացրել եք գրեթե ամբողջ կյանքը։

— Ես այնտեղ գնացի 12 կամ 13 տարեկանում և ավելի քան 20 տարի ապրել եմ քաղաքում։ Դա իմ կյանքի հսկայական մասն է, ու այդ կապը երբեք չի կորչի։

— Տարիներն անցնում են, գալիս են նոր սերունդներ, բայց սերն ու հիշողությունները մնում են։

— Միշտ այդպես է։ Գալիս են նոր ֆուտբոլիստներ, բայց պատմությունը չի ջնջվում։ Բազմաթիվ մեծ խաղացողներ են եղել, որոնք օգնել են «Բարսելոնային» դառնալ այն, ինչ այսօր է։ Նրանց անուններն էլ միշտ կհիշվեն սիրով։

— Եթե առանձնացնեք մի ամենաերջանիկ պահ…

— Դժվար է միայն մեկը նշել։ Աստված ինձ հնարավորություն տվեց ապրել բազմաթիվ հիասքանչ պահեր։ Եթե խոսենք տիտղոսների մասին՝ առաջին «սեքստետը» Գվարդիոլայի հետ անհավանական էր, ինչպես նաև վերջին Չեմպիոնների լիգայի հաղթանակը Լուիս Էնրիկեի օրոք։ Բայց ես գնահատում եմ ամբողջ ճանապարհս՝ թե ինչպես եմ աճել որպես մարդ և որպես ֆուտբոլիստ։

— Այսինքն՝ երջանկությունը միայն տիտղոսները չեն։

— Իհարկե։ Ինձ համար երջանկությունը այն է, որ եղել եմ «Բարսելոնայի» մի մասը։ Երեխա էի, երբ եկա այնտեղ, և հենց այնտեղ մեծացա։ Շնորհակալ եմ Աստծուն, որ ճակատագիրն ինձ հասցրեց այդ քաղաք։ Իմ բոլոր երեխաներն այնտեղ են ծնվել։ Դա իմ տունն է և միշտ այդպիսին կմնա։

— Հետևո՞ւմ եք թիմի խաղերին։

— Անպայման։ Մենք՝ նախկին բարսելոնացիներս, հաճախ քննարկում ենք թիմի խաղերը, արդյունքներն ու իրավիճակները։

— Փարիզում դուք ասել էիք, որ ձեզ հարմար չէիք զգում։ Ինչո՞ւ։

— Շատերն ասում են՝ Փարիզը դժոխք էր ինձ համար, բայց դա այդպես չէ։ Պարզապես չէի վայելում ֆուտբոլը։ Չէի ստանում այն ուրախությունը, որն ինձ միշտ տալիս էր խաղը։ Բայց ընտանիքով այնտեղ լավ ժամանակ անցկացրինք։ Դա մեր առաջին տեղափոխությունն էր Բարսելոնայից հետո, ամեն ինչ նոր էր։ Այստեղ՝ Մայամիում, ամեն ինչ ավելի հանգիստ է. կյանքը հիշեցնում է Կաստելդեֆելսը՝ ակումբը մոտ է, դպրոցը՝ նույնպես։ Ամեն ինչ ձեռքի տակ է։

— Հարմարվե՞լ եք MLS-ին։

— Այո, այստեղ ամեն ինչ ավելի հանգիստ է։ Քիչ ճնշում, քիչ պարտադրանք։ Իհարկե, միշտ ուզում եմ հաղթել, բայց հիմա դա այլ կերպ եմ զգում։ Ավելի շատ ժամանակ եմ անցկացնում ընտանիքիս հետ։ Նախկինում խաղի արդյունքը կարող էր ամբողջ օրը փչացնել տրամադրությունս, հիմա այդպես չէ։

— Չնայած դրան՝ դարձաք լիգայի լավագույն ռմբարկուն։ Ինչո՞վ եք շարունակում շարժվել առաջ։

— Դա պարզապես սիրո հարց է։ Ես ամբողջ կյանքում ֆուտբոլ եմ խաղացել և սիրում եմ մրցել։ Չեմ սիրում պարտվել։ Երբ եկա «Ինտեր Մայամի», մեր նպատակը ակումբին բարձրացնելն էր՝ դարձնել մրցունակ։ Կարծում եմ՝ դա մեզ հաջողվեց։

— Բուսկետսն ու Ալբան հեռացան թիմից։ Ինչպե՞ս ընդունեցիք դա։

— Շատ տարօրինակ էր։ Հատկապես՝ Ժորդիի որոշումը։ Բուսկետսն արդեն մտածում էր դրա մասին, իսկ Ժորդին մի օր պարզապես մտավ հանդերձարան և ասաց՝ «ավարտում եմ»։ Դա մեզ համար ցնցում էր։ Մենք միասին էինք եկել Մայամի, միասին սկսել այս փուլը։ Բայց հասկանում եմ՝ մենք նույն սերնդից ենք, և ժամանակը գալիս է բոլորիս համար։

— Առջևում նոր Մունդիալն է։ Դա ձեզ ոգևորո՞ւմ է։

— Անպայման։ Աշխարհի առաջնությունը միշտ առանձնահատուկ է։ Բայց ես չեմ ուզում լինել թիմի «ծանր բեռ»։ Կցանկանայի լինել լավ մարզավիճակում և իսկապես օգնել հավաքականին։ Դիտելու եմ օր օրի՝ ֆիզիկապես որքան պատրաստ եմ։ Բայց այո՝ ոգևորված եմ։

— Ի՞նչ կասեք «Բարսելոնայի» երկրպագուներին։

— Շատ եմ ուզում վերադառնալ։ Մենք բոլորս՝ ես, կինս, երեխաներս, շատ ենք կարոտում «Բարսելոնան»։ Այն մեր տունն է, մեր ամեն ինչն է։ Կցանկանայի վերադառնալ, երբ նոր ստադիոնը պատրաստ լինի։ Սկսած Փարիզ մեկնելուց՝ այլևս չեմ եղել «Կամպ Նոու»-ում։ Նոր տեսքով այն տեսնելը միաժամանակ հուզիչ ու տարօրինակ կլինի։ Շնորհակալ եմ մարդկանց՝ այն սիրո համար, որ երբեք չի մարի։ Մի բառ կա, որ կարող եմ ասել՝ շնորհակալություն։

Հետևեք մեզ՝ այստեղ