Ինչու՞ Գևորգ Սաֆարյանը Նելսոն Մանդելա չէ կամ իրերին համակարգային նայելու ժամանակը
ՎԵՐԼՈՒԾԱԿԱՆ
Ինչու" Գևորգ Սաֆարյանը Նելսոն Մանդելա չի, կամ իրերին համակարգային նայելու ժամանակը-2
1. Ազատության հրապարակում տոնածառի տեղադրումը գործող իշխանությանը ոչնչով չի սպառնում: Դրան, այս համատեքստում, առանձնապես չեն սպառնում նաև պաստառները, վրանները և այլն: Այնուամենայնիվ, Գևորգ Սաֆարյանը ձերբակալվեց և դարձավ քաղբանտարկյալ: Ինչու՞...
2. Նման ակտիվիզմը, թեև լիովին արդարացված կլիներ տոտալիտար երկրներում, երբ իշխանությանն ընդդիմանալու բոլոր ճանապարհները փակ են և միակ բանը, որ մնում է անել, մի խումբ դիսիդենտներով թեկուզ սիմվոլիկ բանտ ընկնելով կամ ինքնահրկիզվելով պայքարի կրակը վառ պահելն է, ավտորիտար Հայաստանում լիովին հակառակ արդյունքի է բերում:
3. Ամեն անգամ, երբ իշխանությունները թույլ չեն տալիս ինչ որ գործողություն անել և արդյունքում հրահրում են հրմշտոց և ապօրինի ձերբակալություններ, պայքարը իշխանության դեմ վերածվում է դրա ընթացքում իշխանության իրագործած անարդարությունների դեմ պայքարի:
4. Այսինքն` պայքարը պատճառի դեմ վերածվում է հետևանքների դեմ պայքարի. եթե սկզբում նպատակն է իշխանության հեռացումը, ապա ընթացքում այն վերածվում է պայքարի հանուն վրան, պաստառ, կամ տոնածառ տեղադրելու, իսկ հետո հանուն Շանթի կամ Գևորգի ազատման: Եվ սա իշխանությանը միանգամայն ձեռնտու է:
Հետևություն` քանի դեռ երկրում մնացել են մեխանիզմներ և ուղիներ իրական խնդիրների վրա կենտրոնանալու` ժողովրդի հետ շփվելու, քարոզչություն իրականացնելու, ընդդիմադիր ուժեղ կառույցներ ստեղծելու, պետք է օգտագործել այս հնարավորությունը և փորձել հաղթել գործող իշխանությանը:
Իսկ քանի դեռ ընդդիմադիրների մի մասը, սա անելու փոխարեն, գնում է անհույս ռոմանտիկ դիսիդենտի ճանապարհով, արդյունքը միշտ լինելու է նույնը` պայքար տոնածառի համար:




















































