«Ագրեսիվ փոքրամասնությունը» բոլոր ընտրություններից հետո դուրս է եկել փողոց, որովհետև մեծամասնություն է կազմել. Արմեն Մարտիրոսյան

ՀԱՐՑԱԶՐՈՒՅՑ 1 Նոյեմբեր, 2016 0:26

Past.am-ի զրուցակիցն է «Ժառանգություն» կուսակցության փոխնախագահ Արմեն Մարտիրոսյանը

- ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանն արաբական «Ալ Ջազիրա» հեռուստաընկերության հետ զրույցում չբացառեց 2018 թվականից հետո վարչապետ դառնալը, եթե գալիք ընտրություններում ՀՀԿ-ն հաջողություն արձանագրի: Ձեզ զարմացրե՞ց այս հայտարարությունը:

- Բազմիցս նշել ենք, որ սահմանադրական փոփոխություններն արվել են հենց նրա իշխանության պահպանման համար: Որևէ զարմանք այստեղ չկա:

- Անդրադառնալով «Սասնա ծռեր» խմբավորմանն աջակցող մարդկանց՝ Սերժ Սարգսյանը նշեց, որ միշտ էլ կա ագրեսիվ փոքրամասնություն: Այս բնորոշման հետ համաձա՞յն եք:

- «Ագրեսիվ փոքրամասնությունը» բոլոր ընտրություններից հետո դուրս է եկել փողոց, որովհետև մեծամասնություն է կազմել: Ըստ էության՝ խնդիրը ժողովրդի վստահության քվեն ունեցած և այդ քվեով իրենց պարտականությունները ստանձնել չկարողացած ուժերինը չէ, խնդիրն այն է, որ հասարակությունը փորձել է իր իրավունքն իրացնել և ձևավորել իշխանություն, քանի որ իրենից խլել են այդ իրավունքը: Հասարակությունը փողոց է դուրս եկել, քանի որ երկում առկա է թալան, կոռուպցիա, անարդարություն: 20 հազար և ավելի մարդն ագրեսիվ փոքրամասնություն չէ: Եթե չլինեին հուլիսի 29-ի բռնությունները մարդկանց նկատմամբ, այդ գործընթացը շատ մեծ ծավալ և թափ էր ունենալու: Ակնհայտ է, որ տեղի կունենար իշխանափոխություն: Աշխարհում չկա նախադեպ, երբ բողոքի ակցիաներին ողջ ազգը մասնակցի: Դգոհության ալիքը մեծամասնությանը չի ընդգրկում: Օրինակ՝ Վրաստանում հո միլիոնավոր մարդիկ չմասնակցեցի՞ն Վարդերի հեղափոխությանը: Մի քանի տասնյակ մարդ էր այնտեղ, բայց դա չի նշանակում, որ ագրեսիվ փոքրամասնություն էր: Հետագա ընտրություններում ակնհայտ դարձավ, որ ժողովրդի մեծամասնությունը կողմ է այդ գործընթացներին: Կիևի Մայդանում նույնպես մասնակցությունն այդքան բարձր չի եղել, եթե համեմատում ենք Ուկրաինայի մեծությունը: Սերժ Սարգսյանն այդպիսի որակում է տալիս, բայց նաև ասում է, թե մեր ընտրություններն ազատ, արդար և թափանցիկ են, համակարգային խնդիր գոյություն չունի, կոռուպցիա չկա: Դրա համար, կարծում եմ, որ իր գնահատականները հակառակն են: Եթե ինքն ասում է «ագրեսիվ փոքրամասնություն», ապա ագրեսիվ չէ՝ խաղաղ է և մեծամասնություն է, ոչ թե փոքրամասնություն:

- Սերժ Սարգսյանը «Ալ Ջազիրային» նաև ասաց, թե փորձ էր արվում դիկտատոր հռչակել Սէֆիլյանին: Կա՞ր նման միտում:

- Հիշեցնեմ, որ 1918 թվականին՝ Առաջին հանրապետության տարիներին, Արամ Մանուկյանին ցանկանում էին հռչակել դիկտատոր: Նրա պաշտոնը հենց սկզբում այդպես է կոչվել: Ակնհայտ է, որ Ժիրայր Սէֆիլյանը չէր կարող դիկտատոր լինել: Վերջին հրապարակված ճանապարհային քարտեզում տեսանք, որ խոսքը կոլեգիալ կառավարման մասին էր: Հայաստանում առկա խնդիրները չի կարող մեկ անձ լուծել, խնդիրները կլուծվեն երկրի ապագայով մտահոգ անձանց խմբի միջոցով: Եթե դիկտատորության մասին խոսելու լինենք, ապա հենց Սերժ Սարգսյանի նախաձեռնած սահմանադրական փոփոխությունները պետք է մատնանշել: Եթե դու հարմարեցնում ես Սահմանադրությունը, որ անվերջ իշխանության մեջ լինես, դիկտատորությունը հենց դա է, որովհետև մեր օրենսդրությունը նախատեսում է երկուանգամյա ժամկետ: Որքան էլ մենք քննադատենք Ռոբերտ Քոչարյանին, Լևոն Տեր-Պետրոսյանին, գոնե սահմանադրական այդ կետն իրենք պահել են՝ այլոց հնարավորություն տալով շտկել իրավիճակը: Դիկտատորության մասին ճիշտը լռելն էր:

- «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության երեկվա համագումարի ելույթներն ի՞նչ տպավորություն թողեցին: Օրինակ՝ Նիկոլ Փաշինյանը նաև հարցազրույց տվեց, որում չբացառեց ընդդիմադիր դաշինքներին միանալը:

- Մեր կուսակցությունը համագումարի մասնակցության հրավեր ստացել էր, ես ներկա էի: Որոշ ելույթներ լսեցի, հետագայում ինտերնետից տեղեկացա նաև Նիկոլ Փաշինայի ելույթի և հարցազրույցի մասին, որոնցում որոշակի փոփոխության էին ենթարկվել կուսակցության մոտեցումերը: Նախորդ որոշումը, որում նշվում էր ընտրություններում միայնակ մասնակցության մասին, նախորդ վարչության որոշումն էր: Չգիտեմ՝ նոր վարչությունը կփոխի՞ այդ որոշումը, բայց ես կողմնակից եմ ընդդիմադիր լայն ճակատով դաշինք կազմելուն՝ գաղափարական դրույթներ ներառելով: Արամ Զավենի Սարգսյանն իր երեկվա ելույթում նշեց, որ կա երկու ճանապարհ. առաջինը՝ կա մի մոտեցում, որ գաղափարական ուղին է ընտրվում և երկրորդը՝ իշիանափոխության շուրջ ավելի լայն միավորում, որից հետո նոր կլինեն գաղափարական ճանապարհների շուրջ հարցերը: Գիտենք, որ երբեք Հայաստանում չի եղել գաղափարական միավորում և գաղափարական կառավարում: Մենք տեսել ենք սոցիալիստական կուսակցություններ, որոնք կողմ են եղել լիբերալ մոտեցումների, լիբերալներն էլ վարել են քաղաքականություն, որը բերել է տնտեսության մեջ մենաշնորհների, օլիգարխիայի զարգացման, ոչ արդար տնտեսական և քաղաքական համակարգի: Պետք է այնպիսի հզոր միավորում, որը կկոտրի այդ համակարգը: