«Մեր հիմնական առաքելությունը երեխայի մուտքը մանկատուն կանխարգելելն է»

ИНТЕРВЬЮ 10 Июль, 2020 12:39

2017 թվականին անհատների և կազմակերպությունների հանգանակությունների շնորհիվ ստեղծվեց «Բարի մամա» ներառական կենտրոնը՝ «Բարի տնակը»։ Այն կազմված է երկու շինությունից:

«Բարի մամա» ՀԿ-ի հիմնադիր-նախագահ Մարինա Ադուլյանը նշում է, որ առաջին կառույցը գործում է որպես թերապիաների կենտրոն և ապաստարան մայրերի համար, որոնք չեն ուզում լքել իրենց երեխաներին: ««Բարի տնակը» օգնում է մայրերին, որոնք ստիպված են իրենց հաշմանդամություն և նաև ոչ հաշմանդամություն ունեցող երեխաներին թողնել մանկատանը, երեխայի հետ գնալու տեղ չունեն:

Մենք իրենց օգնում ենք, բերում այստեղ, որտեղ նրանք ապրում են, օգտվում տարատեսակ ծառայություններից՝ հոգեբանական աջակցություն և այլն, փորձում ենք իրենց հաշտեցնել ընտանիքի հետ, եթե չի ստացվում, օգնում ենք «ոտքի կանգնել», արհեստ ենք սովորեցնում, այսինքն՝ 6-ից 12 ամիս ընկած ժամանակահատվածում օգնում ենք հասնել մի կետի, որ կարողանան իրենց կյանքն առանց մեզ շարունակել, իհարկե, հետագայում ևս կօգնենք ինչով կարող ենք: Մեր հիմնական առաքելությունը երեխայի մուտքը մանկատուն կանխարգելելն է»,-«Փաստի» հետ զրույցում ասում է Մարինան:

Երկրորդ շինությունում, որը կառուցման փուլում է, ապրելու և աշխատելու են մանկատնից դուրս եկած երեխաները։

«Մեր նպատակն է մանկատանը բնակվող և հաշմանդամություն ունեցող սաներին ինքնուրույն կյանքին սովորեցնելը:

Մանկատնից հետո իրենք պետք է տեղափոխվեն այստեղ, իսկ հաջորդիվ կա՛մ վերադառնան իրենց կենսաբանական ընտանիքներ, որովհետև շատերն ունեն ընտանիքներ, ուղղակի պետք է կարողանանք իրենց հասցնել այն կետին, որ ինքնասպասարկման հմտություններ ունենան, գուցե ինչոր արհեստ սովորեն, որպեսզի ընտանիքներն իրենց որպես «բեռ» չդիտարկեն, կա՛մ էլ պետությունն իրենց կապահովի բնակարանով, և նրանք կսկսեն ինքնուրույն ապրել: Այդ ծրագիրը պետք է մեկնարկեր սեպտեմբեր-հոկտեմբեր ամիսներին, պարզապես շինարարությունը համաճարակով պայմանավորված փոքր-ինչ դանդաղ ընթացավ»,-ընդգծում է մեր զրուցակիցը:

ՀԿ-ն սերտորեն համագործակցում է հիվանդանոցների հետ, և երբ ստանում են ահազանգ, որ որևէ մեկը ցանկանում է հրաժարվել երեխայից, անմիջապես ուղևորվում են հիվանդանոց և սկսում աշխատել ծնողների հետ՝ ցուցաբերելով հոգեբանական և որոշ դեպքերում նաև նյութական աջակցություն:

«Հիվանդանոցների հետ, այո՛, բավականին ակտիվ աշխատում ենք, բայց դրան շատ ուշ ենք հասել, միայն աշխատանքի և սոցիալական հարցերի, առողջապահության նախարարությունների հետ հուշագիր կնքելուց հետո, որովհետև մինչ այդ հիվանդանոցները մեզ հետ կոնտակտի չէին գնում, ինֆորմացիա չէինք ստանում:

Հուշագրի ստորագրումից հետո իրենք մեզ արդեն այլ կերպ են նայում, նախարարությունն էլ է մեզ հետ համագործակցում և այլն»,-նշում է ՀԿ-ի հիմնադիրը:

Ֆինանսական բոլոր միջոցները գոյանում են անհատների և կազմակերպությունների նվիրատվությունների միջոցով: Պետության հետ համագործակցության մասին խոսելիս՝ Մարինան հավելում է.

«Ունենք նախարարության հետ իրականացվող, իրենց կողմից պատվիրակված ծրագիր, որում հաղթել ենք մրցույթի միջոցով: Նախարարությունը մրցույթներ էր հայտարարել բոլոր մարզերի համար, այդ երեք մարզում մենք ենք հաղթել: Խոսքը մանկալքության կանխարգելման ծրագրի մասին է Սյունիքի, Լոռու և Գեղարքունիքի մարզերում:

Այս երեք մարզից ընդհանուր առմամբ 74 երեխա կարողանում է ամեն ամիս ստանալ սննդի փաթեթ, կոմունալների փոխհատուցում, տարեկան երկու անգամ հագուստ, գրենական պիտույքներ»,-ասում է Մարինան:

Նա նշում է՝ չնայած դանդաղ տեմպերով, բայց հաշմանդամություն ունեցող երեխաների հանդեպ կարծրատիպերը քիչ-քիչ կոտրվում են: «Վերջերս նախարարության և ՅՈՒՆԻՍԵՖ-ի հետ համատեղ իրականացրեցինք մի ծրագիր, որն իրենից ենթադրում էր մարզերում բուժանձնակազմի վերապատրաստում: Իրենք պետք է հստակ պատկերացնեն, որ հաշմանդամություն ունեցող երեխան «բույս չէ», ինչպես շատ հաճախ լսում ենք, ցիտեմ ոչ իմ խոսքերն՝ «ի վերջո, մարդ են դառնալու»:

Պատրաստել և փակցրել ենք պաստառներ, տարբեր տեսակի թռուցիկներ, ունենք մանկալքության թեժ գիծ՝ 89-09: Ամեն դեպքում փորձում ենք կարծրատիպերը կոտրել: Նախարարության գերակա ուղղվածությունն էլ է դա:

Երբ համեմատում ես նախորդ տարիների ու այս տարվա ցուցանիշները, թիվը մոտավորապես 80 տոկոսով փոխվել է: Պետությունն այդ ուղղությամբ աշխատում է, հուսով եմ, որ ինչ-որ բան կփոխվի, լավ արդյունքներ կգրանցվեն և ի վերջո՝ մանկատները կփակվեն»,-եզրափակում է Մարինա Ադուլյանը: