Ճգնաժամը հաղթահարելու հարցում ինչի՞ վրա է կառավարության հույսը
АНАЛИТИКАՆերկայումս Հայաստանը կանգնած է տնտեսական և սոցիալական լուրջ խնդիրների առաջ։ Համավարակի արդյունքում առաջ եկած ճգնաժամը ժամանակի ընթացքում ավելի է խորանում, և արդեն իսկ կասկած չկա, որ 2020 թվականի բյուջեն կատարելու հարցում մեր երկիրը խնդիրներ է ունենալու։
Եվ այս հարցում մեծ նշանակություն ունի այն, որ նվազում է տնտեսական ակտիվությունը։ Հատկապես մտահոգիչ է իրավիճակը արտաքին առևտրաշրջանառության ոլորտում։ Ուշագրավ է, որ Հայաստանի արտաքին առևտրային շրջանառությունը 2020 թվականի հունվար-ապրիլին կազմել է 974,2 մլրդ դրամ՝ տարեկան անկման արագացմամբ մինչև 10,4 %: Դրա կառուցվածքում անկում է գրանցել արտահանումը ՝ 8,1 տոկոսով մինչև 334,6 մլրդ դրամ և ներմուծումը՝ 11.5%-ով մինչև 639,6 մլրդ դրամ:
Իսկ այսպիսի մտահոգիչ ցուցանիշներն ազդում են դեպի պետբյուջե հարկերի մուտքագրման ցուցանիշների վրա։ Եվ պատահական չէ, որ ՊԵԿ նախագահ Էդվարդ Հովհաննիսյանն կառավարության նիստի ավարտին լրագրողների հետ զրույցում չի թաքցրել, որ մտահոգված է հարկերի հավաքագրման ցուցանիշներով:
Պետբյուջե հավաքագրվող հարկերի ավելացում կարելի է ակնկալել միայն այն ժամանակ, երբ Հայաստանում կրկին տնտեսական ակտիվությունը վերականգնվի։ Սակայն տնտեսական աճի տեմպը վերականգնելու համար, այլ տարբերակ, քան բիզնես գործունեությունը խթանելն է, ուղղակի չկա։
Տնտեսական ակտիվության նվազումը, բնականաբար, ազդեցություն է ունենում նաև օրըստօրե վատացող սոցիալական իրավիճակի վրա։ Իշխանությունների համար արդեն առանձին կարևորություն ունեցող խնդիր է դարձել գործազրկության աճող ցուցանիշը։
Եվ չնայած դեռևս Վիճակագրական կոմիտեն չի հրապարակել ո՛չ 2020 թվականի առաջին, ո՛չ էլ՝ երկրորդ եռամսյակի գործազրկության պատկերը, այնուամենայնիվ, ակնհայտ է, որ կորոնավիրուսի համավարակի տարածման պայմաններում գործազրկությունը հսկայական չափերի է հասել։ Այսպես, Կենտրոնական բանկը 2020 թվականի համար կանխատեսում է գործազրկության աճ, որը կազմելու է միջին հաշվով 20,4 %:
Ուստի պատահական չէ, որ Փաշինյանը իր ճեպազրույցների ընթացքում փորձում է գործազրկության մասով հանրության մոտ այն տպավորությունը թողնել, թե փակված աշխատատեղերն արագ վերականգնվում են։ Դրա համար էլ վարչապետը շարունակում է ընդգծել, որ Հայաստանում ապրիլին համատարած սահմանափակումների շրջանում փակված շուրջ 70 հազար աշխատատեղից մայիսին 50 հազարը վերականգնվել է կամ բացվել:
Սակայն երբ չկան պաշտոնական վիճակագրությամբ հաստատված գործազրկության ցուցանիշներ, որքանո՞վ կարող են արժանահավատ լինել վարչապետի հրապարակած ցուցանիշները, դատեք ինքներդ։ Կառավարությունում ավելի շատ խոսում են, քան գործ անում։ Տեսանելի չեն իշխանությունների՝ տնտեսական անկումը կանխելու նպատակաուղղված գործունեությունը։
Եթե իշխանություններն իրոք մտահոգված լինեին տնտեսությունը խթանելու հարցով, ապա հրատապ կարգով գույքահարկի բարձրացման մասին օրենքը չէին ընդունի, որով լրացուցիչ ծանր հարկային բեռ է դրվում տնտեսության ուսերին՝ ազդելով ներդրումների, անշարժ գույքի գների, շինարարության, հիփոթեքային շուկայի վրա։
Իսկ այս իրավիճակում իշխանություններն իրենց հիմնական հույսը դրել են միջազգային ֆինանսական կազմակերպություններից, մասնավորապես Արժույթի միջազգային հիմնադրամից և Համաշխարհային բանկից վարկային միջոցների ներգրավման վրա, սակայն միայն արտաքին պարտքի ավելացմամբ խնդիր չի լուծվում։
Պետք է կարողանալ այդ պարտքն արդյունավետ կառավարել, իսկ պետական պարտքի արդյունավետ կառավարման հարցը լուծելու տեսանկյունից կարևորագույն նշանակություն ունի ռիսկերի կառավարումը, որի նպատակը չնախատեսված կորուստներից խուսափելն ու գործառնությունների անընդհատություն ապահովելն է։ Սակայն հարցն այն է, թե որքանո՞վ են պատրաստ իշխանություններն արտաքին պարտքի արդյունավետ կառավարում իրականացնել։
Արտակ Գալստյան




















































