Արմեն Թադևոսյանը՝ իր ընտանիքի և այն մասին, թե ինչ իմաստ ունի իր հեղինակային «Comments» հաղորդումը. բացառիկ հարցազրույց

ЛАЙФ 2 Октябрь, 2015 20:53

Դերասան,սցենարիստ, հաղորդավար, «Ուրախների և հնարամիտների ակումբի» նախկին անդամ Արմեն Թադևոսյանը կարծում է, որ տարբեր պահանջներ ունեցող հեռուստադիտողն այսօր կարողանում և գտնում է այն, ինչը նա ցանկանում է դիտել: Past.am-ը պարզել է՝ ինչով է զբաղվում ներկայումս Արմենը և որն է նրա «Comments» հաղորդման «իմաստը»։

-Ձեզ բոլորը հիշում են դեռ «սովետական ժամանակներից», 90-ականների КВН-ից, պատմեք այդ շրջանի մասին:

-Ճիշտն ասած, հիմա երբ հայացք եմ գցում 25-30 տարի առաջ, մի պահ կանգ եմ առնում ու շատ լուրջ դեմքով ինձ հարցնում եմ՝ «սա ինձ հե՞տ է եղել», բայց սովետական հուշերս շատ բարի և մի տեսակ շատ հարազատ են։ Գիտեք, թող տարօրինակ դա չթվա, բայց այսօր շատ բան պակասում է, որ կար էն ժամանակ։ Օրինակ՝ մարդկային հարաբերությունների մեջ։ Չգիտեմ, գուցե ավելի պարզ էին հարաբերությունները։ Ես ծնվել, մեծացել, անգամ բուհում եմ սովորել սովետական ժամանակ։ Ճիշտ է, ընդունվեցի և սովորեցի սովետական ժամանակներում, բայց ավարտեցի արդեն անկախ Հայաստանի օրոք։ Վերցնենք, օրինակ, բուհական կյանքը. կարծում եմ՝ բոլոր նրանք, ովքեր սովորել են ԲՈՒՀ-ում սովետական տարիներին, ինձ հետ կհամաձայնեն, որ այսօր և մեր ժամանակներում, մեզանից առաջ առավել ևս, նույն բուհական կյանքն ահռելի տարբերվում է թե՛ շփման տեսակով, թե՛ այլ տարբեր բաներով։ Մի խոսքով, շավ լավ հուշեր են կապված այդ ժամանակաշրջանի հետ, առավել ևս, որ դեռ սովետական ժամանակ (ճիշտ է վերջում) սկսեցի նաև խաղալ КВН։ Եվ հենց КВН-ը թողեց իր անմոռանալի հետքն իմ ամբողջ կյանքում, և հենց КВН-ից ամեն ինչ սկսվեց... Ձեռք բերեցի նոր ընկերներ. ցավոք, այսօր մեզ հետ չեն իմ լավ ընկերներ Մարկ Սաղաթելյանը, ում հետ միասին մենք հետագայում նաև արեցինք մի շարք հաղորդումներ և Անդրանիկ Համբարձումյանը։

-Ո՞րն է «Comments» հաղորդաշարի ասելիքը:

-«Comments» հաղորդաշարի ասելիքն այն է, որ մարդկանց հաճելի րոպեներ պարգևի, առաջացնի ժպիտ և ծիծաղ։ Մի ծանոթ ունեմ, ինձ ասում է՝ «Գիտե՞ս, մամաս միշտ նայում է քո հաղորդումը, երբ չի հասցնում նայել ասում է՝ հետ կտաս, մի հատ նայեմ, մի քիչ կտրվեմ առօրյայից, հոգսերից»: Այսինքն՝ մարդը պարզապես ցանկանում է հանգստանալ՝ դիտելով «Comments» հաղորդաշարը։ Նաև հաղորդաշարի միջոցով բազմաթիվ մարդիկ, ի դեպ՝ ամբողջ աշխարհից՝ բառի բուն իմաստով, ուղարկում են իրենց երեխաների, հարազատների, բարեկամների լուսանկարները և տեսանյութերը և դառնում են մեր հաղորդաշարի անմիջական մասնակից։ Օրինակ, որքան հաճելի է, երբ մարդը Հայաստանում հաղորդման ընթացքում տեսնում է իր հարազատ մարդու լուսանկարները, ով գտնվում է Ռուսաստանում, Եվրոպայում կամ Ամերիկայում, և հակառակը։ Մի խոսքով՝ հաղորդաշարի ասելիքը և նպատակը մարդկանց ժպիտ, ծիծաղ և հաճելի րոպեներ պագևելն է։ Եվ դա մենք անում ենք արդեն 3,5 տարի։ Եվ ինձ համար ամենամեծ գնահատականն այն է, երբ մարդկանցից ստանում եմ բազմաթիվ շնորհակալական խոսքեր։ Դա ինձ նոր ուժ է տալիս ստեղծագործելու։ Օգտվելով առիթից՝ ես բոլոր մեր հեռուստադիտողներին, ողջ հայությանը, նույնպես ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել։ Այսօր կարելի է ասել, որ «Comments»-ը դարձել է աշխարհի ողջ հայության մի ընտանիք, որտեղ մարդիկ միմյանց հետ կիսվում են իրենց լուսանկարներով և տեսանյութերով։

-Ձեր կարծիքով՝ ինչի՞ պահանջարկ ունի հայ հեռուստադիտողը, ի՞նչն է պակասում այսօր եթերում:

-Ցանկացած հեռուստադիտող, բնականաբար, ունի տարբեր տեսակի պահանջներ։ Եվ, կարծում եմ, այսօր ցանկացած հեռուստադիտող կարողանում և գտնում է այն, ինչը նա ցանկանում է տեսնել։ Օրինակ, եթե տարիներ առաջ, ըստ իս, պակասում էին ինտելեկտուալ հաղորդումները, ապա այսօր՝ մեր օրերում, մեր հեռուստատեսությամբ կարելի է դիտել հրաշալի նախագծեր, օրինակ՝ «Что? Где? Когда?»-ն կամ «Ամենախելացին»։ Նաև ուզում եմ նշել, որ մեր հայ հեռուստադիտողը ամենապահանջկոտն է և ամենալավը։

-Չեք կարծո՞ւմ, որ մեր օրերում, երբ կա համացանց, մարդիկ չունեն հեռուստացույց դիտելու ցանկություն։ Մի տեսակ ավելորդ է դարձել նույն ինֆորմացիան եթերով տեսնելը։

-Դե գիտեք, իհարկե, որոշակի առումով համացանցի միջոցով մարդիկ լրացնում են ինֆորմացիոն դաշտը, բայց հեռուստացույցը մնում է հեռուստացույց, իսկ համացանցը՝ համացանց։ Այսինքն՝ որքան էլ համացանցը մեծ դեր ունի, այնուամենայնիվ, դեռևս վաղ է խոսել մեկը մյուսին փոխարինելու մասին։ Հեռուստատեսությունն իր կայուն տեղն ունի։ Եվ, բացի դրանից, եկեք հաշվի առնենք մի բան. եթե օրինակ երիտասարդության մեծ մասը օգտվում է համակարգչից և սոցցանցերից, ապա մեծահասակները, իհարկե, օգտվում են հեռուստացույցից։

-Ֆեյսբուքում բավականին հայտնի եք և ակտիվ՝ Ձեր էջում պարբերաբար հայտնվում են ընտանեկան ջերմ լուսանկարներ։ Ի՞նչ կպատմեք Ձեր ընտանիքի՝ մասնավորապես երեխաների մասին։

-Ընտանիքս կազմում է իմ կյանքի կարևորագույն մասնիկը։ Որ ժողովրդի մեջ ասում են՝ «Ինչ անում ենք, երեխաների համար ենք անում», դա հստակ վերաբերում է նաև ինձ (ժպտում է): Տղաս՝ Դավիթը, 15 տարեկան է, աղջիկս՝ Էլենը, 10 տարեկան։ Նրանք սովորում են Շիրակացու անվան ճեմարանում։ Դավիթը նաև երկար տարիներ զբաղվում է ֆուտբոլով, «Փյունիկ» ֆուտբոլային ակումբի դարպասապահն է։ Ի դեպ, Հայաստանի նախորդ առաջնության լավագույն դարպասապահ ճանաչվեց։ Սիրում է նաև նվագել կիթառ, մեկ-մեկ էլ ինձ ջղայնացնել, բայց դե դա տարիքային է, ոչինչ: Էլենը շատ լրջորեն զբաղվում է պարարվեստով։ Շատ եմ սիրում իմ երեխաներին, շատ եմ ուզում, որ նրանք լավ մարդ դառնան, լինեն երջանիկ։ Իսկ ես, որպես ծնող, կանեմ ամեն ինչ դրա համար: