Ճակատագրական կետը հորս մահն էր. Անի Պետրոսյանն անկեղծանում է
LIFELife.panorama.am-ի զրուցակիցն է դերասանուհի Անի Պետրոսյանն՝ առանց բեմական դիմակի:
Մանկությանս ամենավառ հիշողությունները...
Գյումրիում իմ հայրական տան բակն է, մայրիկիս աճեցրաց կակաչները, որոնց վրա ամեն առավոտ վաղորդյան ցող էր դնում ու ես էլ ամեն առավոտ մրսելով գնում էի նրանց բարեւելու: Հիշում եմ մեր տոնածառի մեծ կարմիր խաղալիքը, մեր տան կողքի մեծ լիճը, որը ես ու եղբայրս ճամփորդության գնալիս մի կերպ հաղթահարում էինք ու անցնում: Հիմա մեր կարմիր կակաչներն այլեւս չկան, տունը նույնպես: Մոսկվայից վերադառնալուց հետո գտա մեր տոնածառի կարմիր խաղալիքը հին արկղի մեջ, որը շատ փոքրիկ էր, լիճն էլ փոքր ջրափոս էր, կամ ավելի ճիշտ ցեխափոս: Մի քիչ տխուր է, բայց սրանք իմ մանկության ամենավառ հիշողություններն են:
Եկա, որովհետեւ...
Եկա, որովհետեւ ես էլ մինչեւ կյանքիս վերջ այդ հարցի պատասխանն եմ որոնելու, որովհետեւ ամեն իրադարձության, ժամերի, օրերի, տարիների հետ պատասխանը փոխվում է: Կարծում եմ՝ յուրաքանչյուրս մեր առաքելությունն ունենք այս կյանքում. Հուսով եմ՝ մինչ այս պահը գոնե դրանց 10 տոկոսն իրագործել եմ:
Շարունակությունն այստեղ:



