«Անկաշկանդ տնտեսական համաժողովն» ու Հայաստանը. ի՞նչ ակնկալել Դավոսից

INTERVIEW 22 January, 2019 10:02

Դավոսի միջազգային տնտեսական համաժողովին այս տարի ևս իր մասնակցությունը կունենա Հայաստանը՝ ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի գլխավորությամբ: Այս տարի համաժողովը հետաքրքրական է հատկապես այն առումով, որ իրենց մասնակցությունը չեն ունենա ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփը ու ամերիկյան պատվիրակությունը, ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը, Ֆրանսիայի նախագահ Էմմանուել Մակրոնն ու Մեծ Բրիտանիայի վարչապետ Թերեզա Մեյը:

Իսկ ի՞նչ է տվել և այս տարի ի՞նչ կտա Դավոսի համաժողովը Հայաստանին: Ո՞րն է մասնակցության նպատակահարմարությունը հատկապես բյուջեից այցի համար մեծ գումարներ ծախսելու տեսանկյունից:

Տնտեսագետ Թաթուլ Մանասերյանը կարևոր է համարում համաժողովը:

«Դավոսի համաժողովին գնում են այն անձինք կամ այն շրջանակները, որոնք առհասարակ հետաքրքրված են այդ աշխատանքներով: Շատ ողջունելի է, որ Հայաստանի վարչապետը մասնակցելու է Դավոսի այս տարվա աշխատանքներին: Կարծում եմ՝ ժամանակ առ ժամանակ գոնե կարելի է մասնակից լինել: Ուղղակի պետք է հաշվի առնենք Դավոսի ձևաչափը. այն տարբեր երկրների գործարարներին, ղեկավարներին համաշխարհային տնտեսության նոր զարգացումների հետ կապը չկորցնելու, դրանց հետ զուգահեռ քայլելու հնարավորություն է ընձեռում: Հնարավորություն է տալիս գնահատել նաև գլոբալ զարգացումների ազդեցությունը ազգային տնտեսությունների վրա, փոխանակել մտքեր, քննարկումների մասնակցել գործընկերների հետ: Շատ կարևոր է նաև, որ որևէ լրատվամիջոց չի կարող մեկնաբանել այն քննարկումները, որոնք տեղի են ունենում համաժողովի ժամանակ: Այսինքն՝ ավելի անկաշկանդ միջավայր է, որտեղ մարդիկ իրենց անձնական տեսակետը, համոզմունքն են հայտնում, փորձն են կիսում մյուսների հետ»,–նշեց նա:

Տնտեսագետի դիտարկմամբ, այն ամենակարևոր հարթակներից մեկն է նոր Հայաստանից ունեցած ակնկալիքների ու սպասվելիք քայլերի առումով:

Մեր զրուցակիցը շեշտեց՝ Դավոսի համաժողովին մեկնելուց առաջ օրակարգ է պետք, քանի որ տեղեկատվությունը, հնարավորություններն այնքան շատ են. «Շատ կարևոր է հստակեցնել, թե մեր օրակարգի համապատասխան ինչպիսի տեղեկատվություն կամ ինչպիսի օգտակար ինֆորմացիա կարող ենք քաղել: Ենթադրում եմ, որ վարչապետն ունի այդ օրակարգը և գիտի, թե ինչ հարցերի շուրջ և ում հետ հնարավորություն կլինի զրուցել կամ քննարկումներ իրականացնել»:

Թաթուլ Մանասերյանն ընդգծեց՝ ոչ մի խնդիր չի տեսնում, որ վերոնշյալ ղեկավարները համաժողովին այս տարի չեն մասնակցելու. «Որքան էլ տարօրինակ հնչի, բայց նրանք, բացի իրենց ներկայությունից, առանձնապես մեծ բան չեն տալիս Դավոսին: Իհարկե, ցանկալի է, որ իրենք էլ ներկա լինեին, բայց իրենք ավելի շատ սովորելու, քան տալու համար են գալիս Դավոս: Հիմնականում տալիս են նրանք, որոնք եթե ոչ տասնամյակների, ապա տարիների մեծ փորձառություն ունեն և ուզում են հասկանալ, թե ժամանակակից աշխարհն ինչպե՞ս է ապրում, ի՞նչ զարգացումներ կան և կարող են լինել: Հիմնականում սա մի հարթակ է, որտեղ բոլորն ազատ են մասնակցելու, մտքեր փոխանակելու առումով: Հիշյալ ղեկավարների բացակայությունը բացասական մեծ ազդեցություն չի կարող ունենալ»:

Նա ընդգծեց՝ Դավոսում բոլորն են սովորողի կարգավիճակում, և դա շատ կարևոր է:

«Ես չեմ կարծում, որ այնտեղ գալիս են մեծամիտ մարդիկ՝ մյուսներին դաս տալու համար: Եթե նույնիսկ կան առանձին զեկույցներ, որոնք հիմնականում PR նշանակություն ունեն, անգամ այդ դեպքերում այդ զեկույցների հեղինակները շատ մեծ ժամանակ են հատկացնում ծանոթանալու այն տեսակետներին, որոնք հնչում են իրենց մասին: Դավոսի մինչ օրս գրանցած հաջողության գրավականն այն է, որ ավելի անկաշկանդ միջավայր է»,–ասաց նա:

Հարցին, իսկ թե երբ կարո՞ղ ենք գնահատել ՀՀ կառավարության՝ Դավոսի համաժողովում ձեռք բերած արդյունքները, նա նշեց.

«Դավոսը չի կարող չափելի լինել, չի կարող գնահատվել ինչ–որ որոշակի արդյունքներով: Դավոսը այն մարդկանց տեղն է, որոնք սովորելու բան ունեն: Այն միայն զարգացման, հարստացման հնարավորություն է, ինչը դրական է և բացասական ազդեցություն չի կարող լինել: Մեծ հաշվով՝ այն բազմագործոն է. կապված է նաև նրա հետ, թե ինչպես պետք է գումարվի թե՛ ներքին, թե՛ արտաքին քաղաքականության մեջ իրականացվող մնացած քայլերի հետ: Կարծում եմ՝ ինքնին Դավոսին մասնակցությունը շատ օգտակար է»:

Թաթուլ Մանասերյանն արդարացված է համարում այն ծախսերը, որոնք ՀՀ բյուջեից տրամադրվում են այս այցի համար. «Ծախսվող գումարները ոչինչ են այն բանի դիմաց, ինչը մարդիկ ստանում են այդ համաժողովից: Եթե լիարժեք օգտագործում են այդ հնարավորությունները, ապա այդ գումարները ոչինչ են: Եթե տնտեսագիտորեն ասեմ, ապա այդ ծախսը կծածկվի այն արդյունքներով, որոնցով դրական քայլեր կնկատվեն: Ավելին ասեմ, չիմացությունն է մեծ վնաս: Եվ, վստահաբար, այդ գումարներով չեն ծածկվի այն վնասները, որոնք բխում են անտեղյակությունից»:

ԱՆՆԱ ԲԱԴԱԼՅԱՆ