Հրաչյա Պողոսյան. «Մեծագույն երջանկություն է, երբ օտար ափերում մասնակից ես Հայրենիքիդ հզորացման գործին»

ԱՊՀ Միջկառավարական ասամբլեայի Խորհրդի ղեկավարի տեղակալ, հասարակական գործիչ և բարերար Հրաչյա Պողոսյանն ապրում և աշխատում է Ռուսաստանի հյուսիսային մայրաքաղաք Սանկտ Պետերբուրգում: Արդեն երկար տարիներ նա հայ–ռուսական բարեկամության և երկկողմ հարաբերությունների ամրապնդման ու սերտացման ջատագովն է, նրա հասարակական ու բարեգործական գործունեությունը լայնորեն հայտնի է ինչպես Ռուսաստանում, այնպես էլ Հայաստանում։ Եվ որպես ասվածի հերթական վկայություն ու ապացույց` նշեմ, որ ընդամենը մի քանի օրից` հունիսի 10–ին, Երևանի «Մոսկվայի տանը» տեղի կունենա հայ–ռուսական բարեկամությանը նվիրված ներկայացուցչական կարևոր միջոցառում, որի հովանավորը դարձյալ ինքն է` Հրաչյա Պողոսյանը:

 

Նրա բարեգործական գործունեության մեջ մեծ տեղ են զբաղեցնում Հայրենական մեծ պատերազմի հերոսների հիշատակին նվիրված հուշարձանները, խաչքարերը: Իսկ թե այդ պատմական ժամանակահատվածը ի՞նչ կարևորություն ունի նրա համար` Հրաչյա Պողոսյանը տալիս է հետևյալ մեկնաբանությունը. «Իմ երկու պապերից մեկը Հայրենական մեծ պատերազմում զոհվել է, իսկ մյուսը` ծանր վիրավորվել: Ես իմ մայրական տատիկին ժպտալուց չեմ տեսել և հասուն տարիքում հասկացա, թե ինչու էր նա այդպիսին: Պապս գնացել էր պատերազմ և չէր վերադարձել: Տատիկիս հաջողվել էր իր բոլոր երեխաներին պահել, մեծացնել, դաստիարակել, կրթության տալ, ինչը հեշտ չէր միայնակ կնոջ համար: Ինձ համար նա իսկական հայ կնոջ կերպար է»:

 

 

Մեծ ուշադրություն դարձնելով Հայրենական մեծ պատերազմին նվիրված հուշարձանների պահպանման և վերականգնման գործին` Հրաչյա Պողոսյանի ջանքերով ստեղծվել են 80–ից ավելի մշակույթի, հոգևոր և պատմական նշանակության կառույցներ և հուշակոթողներ:

 

Ցուցաբերած անձնուրացության համար Հրաչյա Պողոսյանին շնորհվել են բազմաթիվ պարգևներ՝ Հայ Առաքելական եկեղեցու «Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ» շքանշանի ասպետ, Ռուս ուղղափառ եկեղեցու «Փառք ու Պատիվ» 3–րդ աստիճանի շքանշան, Ալեքսանդր Նևսկու երկրորդ կարգի շքանշան, Հայաստանի անկախության օրվա կապակցությամբ ՀՀ նախագահի կողմից նրան շնորհվեց «Մովսես Խորենացի» մեդալ, Ռուս ուղղափառ եկեղեցու մի շարք պատվավոր մեդալներ, ՌԴ և ՀՀ պաշտպանության նախարարությունների մի շարք մեդալներ, ՀՀ կրթության և գիտության, մշակույթի, սպորտի և երիտասարդության նախարարությունների ոսկե մեդալներ, «Պողոս Նուբար» մեդալ և ոսկե մեդալ՝ ՀՀ Սփյուռքի նախարարությունից, ՌԴ ԱԳՆ «Փոխգործակցության համար» կրծքանշան՝ հայ–ռուսական հարաբերությունների զարգացման գործում ունեցած ներդրման համար:

 

Հրաչյա Պողոսյանի մեկենասությամբ հրապարակվել են բազմաթիվ գրքեր, որոնք առանձնանում են իրենց ռազմական թեմաներով: Դրանցից առանձնահատուկ է Սանկտ Պետերբուրգի ծագումով հայ մարշալների, ծովակալների, գեներալների մասին ծավալուն ժողովածուն:

Հրաչյա Պողոսյանը զինվորական է, պահեստի մայոր: Ծնվել է 1970 թ. օգոստոսի 11–ին, Արմավիրում, մանկությունն ու պատանեկությունն անցել է Արագածոտնի մարզի Ագարակ գյուղում: 1988 թ. ավարտել է Երևանի զրահատանկային զորքերի գլխավոր մարշալ Հ. Բաբաջանյանի անվան հատուկ ռազմական դպրոցը, 1992–ին՝ ՌԴ Չելյաբինսկի ռազմական ուսումնարանը: Զինվորական ծառայության է անցել Լենինգրադի մարզում: 1999–ին զորացրվել և սկսել է զբաղվել բիզնեսով: Զբաղվել է ազգային կերակուրների արտադրությամբ, հանրային շինարարության և վերականգնողական աշխատանքներով՝ գլխավորելով ՌԴ–ում հայտնի մի շարք ընկերություններ:

 

Խաչքարը նրա համար մեր ժողովրդի տառապանքի, ցավի ու տոկունության խորհրդանիշներից է, այդ պատճառով էլ Սանկտ Պետերբուրգում՝ Սինյավյան բարձունքում, նրա ջանքերով տեղադրվեց խաչքար՝ որպես հարգանք ու խոնարհում Հայրենական պատերազմում ընկածների հիշատակի:

 

– Հենց այս խաչքարով էլ սկիզբ դրվեց եղբայրական ծառուղուն,– ասում է Հրաչյա Պողոսյանը:– Ես գիտեմ, որ Լենինգրադի պաշտպանությանը մասնակցել են նաև մեծ թվով հայեր, պաշարված քաղաքում իր գործունեությունն է ծավալել մեծանուն Վահրամ Փափազյանը՝ հանդես գալով նաև ռազմաճակատային գծում: Իմ տեղադրած խաչքարը նաև խնկարկումն է Լենինգրադը պաշտպանած մեր հայրենակիցներին:

 

 

Աշոտ Զաքարյան

 

Կիսվել