Ընտրապայքարում կարևոր գործոն է դարձել փողը, բայց խաղի այդ կանոնը պետք է փոխվի
INTERVIEW
Մեր հյուրն է հրապարակախոս, հասարակագետ Կարինե Հակոբյանը
– Մամուլում լուրեր են շրջանառվում, որ Դուք «Հայկական վերածնունդի» ցուցակում եք, երկրորդ կին թեկնածուն եք: Այդպե՞ս է:
– Ես երկրորդը չեմ, ինձնից առաջ կան երկու կանայք, ովքեր երկար տարիներ մեծ աշխատանք են կատարել այդ կուսակցությունում: Ես նաև ՀՎԿ–ի վարկանիշային ցուցակով եմ մասնակցելու ընտրություններին Արաբկիր, Դավիթաշեն և Աջափնյակ համայնքներում: Իսկ դրանք այն համայնքներն են, որոնք հայտնի են իրենց քաղաքացիական կեցվածքով:
– Նախկինում եղել եք «Ժառանգության» անդամ: Ինչո՞ւ որոշեցիք այս անգամ միանալ ՀՎԿ–ին:
– Այո, երկու տարի եղել եմ «Ժառանգության» քաղաքական հարցերով քարտուղարը: Եվ ճիշտն ասած, չէի մտածում, թե նորից կմտնեմ քաղաքականություն: Ամեն դեպքում, որոշում կայացրի լինել ավելի ակտիվ և ոչ թե միայն դիտողի դերում: Կարծում եմ՝ բոլոր այն մարդիկ, ովքեր համարում են, որ կարող են օգտակար լինել Հայաստանի վիճակի բարելավմանը, պետք է ավելի գործուն լինեն և չխուսափեն քաղաքական պայքարին մասնակցելուց: Այն, ինչ այսօր կատարվում է Հայաստանում, բոլորովին պատիվ չի բերում մեզ: Այնպես, ինչպես հայն ապրում է իր հայրենիքում, ուրիշ ոչ մի երկրում չի ապրում: Ու այդ պայքարում հաջողության հասնելու համար քաղաքական ամբողջ դաշտում ինձ համար նախընտրելին եղավ «Հայկական վերածնունդը»:
– ՀՎԿ–ն այն եզակի ուժերից է, որ ընտրություններին գնում է առանձին: Ընդդիմադիր դաշտում տեղի ունեցող միավորումներին չի մասնակցում: Այդ ուժն այդքան ինքնաբա՞վ է:
– ՀՎԿ–ն ինքն իրենով արդեն դաշինք է: Այն հիմնադրվել է որպես կուսակցությունների, հասարակական կառույցների միավորում: Եվ հիմա էլ բաց է համագործակցության համար: Սակայն մեկ կարևոր հանգամանք եմ ուզում ընդգծել. ընդդիմադիր դաշտում անկախ նրանից, թե որ կուսակցությունը որ դաշինքի մեջ է, բոլոր կուսակցությունները պետք է հանդես գան ընդդիմադիր համերաշխությամբ, ոչ թե մեկը մյուսին վարկաբեկի, քննադատի, ինչպես հաճախ տեղի է ունենում: Ինձ զարմացնում է, օրինակ, երբեմն, որոշ ոչ իշխանական կուսակցությունների նախանձախնդիր վերաբերմունքը ՀՎԿ–ի հանդեպ:
– Գուցե ՀՎԿ–ն չի ընկալվում որպես ընդդիմադիր:
– Հակառակը: Ընդհանրապես կյանքում էլ միշտ ավելի քննադատում են նրան, ում մեջ մրցակից են տեսնում: Եթե «Հայկական վերածնունդը» չլիներ ուժեղ, նրանք չէին քննադատի: Նրա մեջ չէին տեսնի վտանգավոր մրցակից: Այլ կերպ այդ վերաբերմունքը չես կարող բացատրել:
– Ուշագրավ է, որ ընդդիմադիր դաշտից այսօր ընտրություններին առանձին մասնակցում են միայն ՀՎԿ–ը և ՀՅԴ–ը: Այսինքն, ուժեր, որոնք այս կամ այն ժամանակահատվածում եղել են իշխանության մաս: Սա պատահականությո՞ւն է:
– Պետք չէ զուգահեռ անցկացնել ՀՎԿ–ի և ՀՅԴ–ի միջև: Վերջինս այսօր էլ իշխանության մաս է կազմում, կոալիցիայի մեջ է և ունի վարչական ռեսուրսներ: Իսկ Հայաստանում, ցավոք, դա ընտրությունների ժամանակ աշխատող գործոն է: Այն դեպքում, երբ ՀՎԿ–ն կազմակերպված և անկախ քաղաքական միավոր է:
– Բայց ՀՎԿ–ի ղեկավարը տարբեր ժամանակներում զբաղեցրել է պետական պաշտոններ, ՕԵԿ–ը եղել է կոալիցիայի անդամ:
– Բայց դա նորմալ է, երբ կուսակցությունը լինում է իշխանություն, հետո դառնում է ընդդիմություն, հետո նորից` իշխանություն: Դա այն մեխանիզմն է, որը պետք է աշխատի Հայաստանում, եթե մենք ընտրել ենք ժողովրդավարական կառավարման համակարգը: Իսկ ՀՅԴ–ի վերաբերյալ, երբ ասում եմ, խոսքը ներկա ժամանակահատվածի մասին է, երբ միայն ՀՅԴ է, որ իրավական առումով նաև ՀՀԿ–ի հետ է:
– Գաղտնիք չէ, որ ընտրություններին մասնակցելը ֆինանսական և մարդկային լուրջ ռեսուրսներ է պահանջում: Դուք ունե՞ք բավարար միջոցներ:
– Այդ հարցը պետք է ուղղեք կուսակցության ղեկավարներին, որովհետև ես չեմ տիրապետում այդ տեղեկատվությանը: Բայց ընդհանրացնելով հարցը, ուզում եմ իմ կարծիքը հայտնել դրա վերաբերյալ: Իմ կարծիքով` այդ առումով Հայաստանը սխալ ճանապարհով է ընթանում: Նա ընդօրինակում է ամերիկյան մոդելը, որտեղ ֆինանսները առավել մեծ դեր են կատարում: Եվ ես տեսնում եմ, օրինակ, որ Գ. Ծառուկյանի` քաղաքական ասպարեզ մտնելով, ֆինանսական մրցակցությունն ավելի է սրվել: Սա շատ վտանգավոր և ոչ մի տեղ չտանող ճանապարհ է Հայաստանի համար: Քաղաքական խաղի այս կանոններն անհրաժեշտ է փոխել:
– Գուցե կուսակցությունները չե՞ն կարողանում առաջադրել այն գաղափարները, որոնք հասարակությունը սրտաբաց կընդունի, կընկալի, ուստիև գործում է միայն փողը:
– «Հայկական վերածնունդը» առաջարկում է: Բայց որպեսզի կարողանաս գաղափարներդ իրականացնել, պետք է ունենաս լծակներ: Եվ բացի այդ. ընդդիմությունը նույնպես չպետք է լինի լուսանցք մղված միավորում, պետք է ազդեցություն ունենա հասարակական և քաղաքական կյանքում: Այնինչ մեզանում եթե ընդդիմություն ես, զրկվում ես բոլոր լծակներից:
Արփի Սահակյան




















































