Լևոնի մառազմը
SOCIETY1996թ. ընտրական գործընթացից հետո, երբ Վազգենն ու Արշակը Սադոյանի զոքանչի տանը սուրճ էին ըմպում, իսկ փողոցում հայտնի իրադարձություններն էին, մի տեսակ դեժավյուի տպավորություն է թողնում։ Այդ դեպքերից շատ չանցած, պատմական կտրվածքով իրավամբ քիչ, Լևոն Զուրաբյան անունով մտքի տիտանը հանդես է եկել դարակազմիկ հայտարարությամբ։ Ըստ այդմ՝ նա հայտարարել է, որ Ծառուկյանի հետ համագործակցությունը վատ նախադեպ է։ Հերթով գանք փաստերին։ Այն, որ ոչ միայն ՀԱԿ-ը, այլև մյուս ընդդիմադիրները դաշտում աջակիցներ են փնտրում խորհրդարանական նվազագույն շեմը հաղթահարելու համար, կարծես գաղտնիք չէ ոչ ոքի համար։ Նրանք չունեն ո՛չ ռեսուրս, ո՛չ էլ հասարակական բազա։ Եթե անգամ ժամանակին ունեին, ապա դա սպառել են, սակայն Լևոնի այս հայտարարությունն աբսուրդ է մի քանի տեսանկյունից։
Հայտնի օլիգարխներից մեկի հեռացումն այս կառույցից հանգեցրեց նրան, որ ՀԱԿ-ը զրկվեց ֆինանսական ռեսուրսներից։ Բոլորը լծվեցին այն գտնելու գործին։ Այստեղ Տեր-Պետրոսյանը հղացավ իր՝ բուրժուազիայի և հեղափոխական մասսաների համագործակցության սկզբունքը։ Այն ժամանակ ԲՀԿ առաջնորդ Ծառուկյանը, ընդառաջ գնալով մտքի տեսաբան Տեր-Պետրոսյանի գաղափարաբանությանը, մտավ համագործակցության դաշտ։ Մինչ հայտնի պատմությունները, Կոնգրեսը և ԲՀԿ-ն համագործակցեցին նաև քաղաքապետի ընտրությունների պարագայում։ Ասել, որ այդ ամենը կազմակերպվեց Ծառուկյանի միջոցներով, նշանակում է ոչինչ չասել։ Հաշվի առնելով ոչ վաղ անցալի իրականությունը՝ չենք փորձի հիշեցնել այդ ամբողջական իրականությունը։
Գանք հայտարարության հեղինակին։ Այն հանգամանքը, որ Լյով Զուրաբյանի անձը միանշանակ չի ընդունվում նաև ՀԱԿ-ում, քաղաքական դաշտի գործընթացներին քիչ թե շատ ծանոթ որևէ անձ չի կարող դնել կասկածի տակ։ Նա դեռ դաշտում է Տեր-Պետրոսյանի չհիմնավորված համակրանքի շնորհիվ։ Մյուս կողմից, թվում է, թե այս ծաղկատար դեմքով պերսոնը բացարձակ իրավունք չունի նման արտահայություն անելու։ Հայտնի մարտիմեկյան իրադարձությունների ժամանակ, երբ փողոց դուրս եկած հասարակությունը առաջնորդ էր տենչում, ո՞ւր էր այդ նույն պարոնը։ Եթե Ծառուկյանի նախադեպը վտանգավոր է, ապա ինչու իքս պահի չստանձնեց պատասխանատվություն՝ հարթակը թողնելով բախտախնդիրներին։ Հաջորդ առանցքը 2015-ն էր։ Օգտագործելով Ծառուկյանի կապիտալը, հասարակական ընկալումը և Տեր-Պետրոսյանի միտքը՝ Հայաստանում սկսվեց Եռյակի պրոցեսը։ Իշխանությունը համբերատար, փոքրիկ հարվածներով հասկացավ շարժման թափի տրամաբանությունը։ Եվ երբ եկավ վճռական պահը ու իշխանությունը իր ամբողջ փուքսը թափեց Ծառուկյան գործչի վրա, մեր թոթովախոս եղբայրը և բարև-բարեկամը շատ արագ քաշեցին իրենց պոչիկները՝ բուրժուազիայի առաջնորդին թողնելով իշխանական մամլիչի դեմ միայնակ։
Այս համատեքստում, եթե գանք զուտ հասարակական մոտիվացիաներին, ապա առնվազն բարոյական չէ նախկին գործընկերների մասին վատ արտահայտվել։ Մյուս կողմից՝ քաղաքականապես խստիվ կոռեկտ չէ խոսել վատն այն ուժի մասին, որից մի ժամանակ սնուցվել ես, ավելին, որը երբեք քո մասին վատը չի արտահայտվել։ Ինչպես կասեր դասականը, սիրուն չէ, Լյովիկ ջան, հեչ սիրուն չէ։
Սև Իմաստասեր



