Եղունգները կրծող և բութ մատը ծծող երեխաներն ավելի դիմացկուն են ալերգիաների հանդեպ
ԼԱՅՖԸստ մի ուսումնասիրության՝ իրենց եղունգները կրծող և բթամատը ծծող երեխաներն ավելի դիմացկուն են ալերգիաների հանդեպ: Այս ուսումնասիրությունը հետևում է այն ընդունված գաղափարին, որ ալերգիաներն առաջանում են մասամբ այն պատճառով, որ երեխաները փոքր տարիքում չեն առնչվում միկրոբների հետ:
Գոյություն ունեն տարբեր տեսություններ և միֆեր, թե ինչու է վերջին տասնամյակներում ալերգիա ունեցող երեխաների թիվն աճել:
Հետազոտողները պարզել են, որ 13-ամյա երեխաների 45%-ը շատ չափավոր ռեակցիա ունեին ալերգենների հանդեպ, ինչպես օրինակ կատուների, շների, փոշու տիզերի, խոտի, ձիերի և օդային սնկերի հանդեպ:
Սակայն փոքր ժամանակ իրենց եղունգները կրծող և բթամատը ծծող երեխաների միայն 31%-ն էր, որ չափավոր ռեակցիա ուներ ալերգենների հանդեպ: Եթե նրանք այդ երկու սովորություններից միայն մեկն ունեին, ապա նրանց՝ ալերգենների հանդեպ թուլությունը հասնում էր 40%-ի:
Այնուամենայնիվ, այս սովորություններից և ոչ մեկը ազդեցություն չի ունենում երեխաների մոտ աստմայի կամ պոլլինոզի զարգացման վրա:
Հետազոտողներից մեկը՝ Կանադայի ՄկՄաստերի համալսարանի պրոֆեսոր Մալկոլմ Սիրսը, ասում է. «Մեր ուսումնասիրությունները համաձայնեցված են հիգիենայի թեորիայի հետ, այսինքն՝ այն գաղափարին, որ մանուկ հասակից միկրոբներին սովորելը նվազեցնում է ալերգիաներ զարգացնելու ռիսկը:»
«Մենք չենք խրախուսում, որ դուք զարգացնեք այս սովորությունները ձեր երեխաների մոտ, սակայն իրականում այս սովորությունները իսկապես դրական ազդեցություն են ունենում ձեր երեխաների վրա:»
Իրականում, երբ երեխան իր մատերը տանում է բերանը, նրա օրգանիզմը առնչվում է միկրոբների հետ, ինչն էլ զարգացնում է նրա իմունային համակարգը: Նոր Զելանդիայի Դունեդինի բժշկական համալսարանի ակադեմիկոսները պարզել են, որ այդ սովորությունը պահպանվել է մինչև չափահաս դառնալը և դրա վրա չի ազդել այն փաստը, որ տանը ծխող կա, կամ կան կատուներ, շներ, կամ էլ փոշու տիզեր:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց Past.am-ը:



