Հնագույն մարզաձևեր. ինչպե՞ս և ինչո՞ւ ձևավորվեց մարմնամարզությունը. «Փաստ»
ՀԱՆՐԱՀԱՅՏ ՄՈԼՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Շատ հին քաղաքակրթություններում մարդկային մշակույթը կախված էր ոչ միայն հոգևոր, այլ նաև ֆիզիկական կրթությունից: Համարվում էր, որ մարդու ներդաշնակ զարգացման համար կարևոր են ինչպես ուժեղ ոգին, այնպես էլ ուժեղ, դիմացկուն մարմինը: Հատկապես հին հույներն էին հատուկ ուշադրություն դարձնում այդ հարցին: Հենց մ.թ.ա. 8-րդ դարում էլ Հունաստանում առաջացել է «մարմնամարզություն» տերմինը: Այն ժամանակ դա ներառում էր ոչ միայն ընդհանուր զարգացնող վարժություններ, այլ նաև լող, բռնցքամարտ և կառքի վարում: Մարմնամարզության օգնությամբ նրանք պատրաստվում էին Օլիմպիական խաղերին՝ մարզվելով ռազմական գործողություններից առաջ։
Ֆիզիկական վարժությունների օգուտները հայտնի էին նաև Չինաստանում և Հնդկաստանում դարեր առաջ: Այն օրերին մարմնամարզությունն օգտագործվում էր առողջարար նպատակներով, ենթադրվում էր, որ վարժություններ պետք է կատարվեին օրական առնվազն մեկ անգամ: Ուշուն ու յոգան են այսօր ամենահայտնիները, որ մեզ հասել են այդ հին ժամանակներից։
Աշխարհի ամենահին քաղաքակրթություններից Հին Հռոմը ևս զգալի ներդրում է ունեցել այս սպորտաձևի զարգացման գործում: Ի տարբերություն հին հույների, որոնք մարմնամարզությունը համարում էին մարմնի ներդաշնակության, նրբագեղության և գեղեցկության հիմք, հռոմեացիները ձգտում էին դառնալ ավելի արագ և դիմացկուն: Հատուկ սարքավորումները՝ փայտե «ձին», պատը, գերանները, նշանակալի դեր էին խաղում լեգեոներների և գլադիատորների մարզման գործում: Սակայն Հռոմեական կայսրության փլուզումից հետո մարմնամարզությունը կորցրեց իր դերը մարդկային կյանքում: Մտածելակերպը փոխվեց, գերազանց ֆիզիկական վիճակի ձգտումը առաջացրեց արհամարհանք: Եվ միայն Վերածննդի դարաշրջանում, երբ մարդկությունն սկսեց վերադառնալ հին մշակույթին, մարմնամարզությունը կրկին բարձր գնահատվեց: Շատ երկրներում սկսեցին ֆիզիկական դաստիարակության ուսմունքներ ստեղծվել:
Մարմնամարզությունը Արևմտյան Եվրոպայում հայտնվել է յուրահատուկ մեկնարկով: 18-րդ դարի վերջին և 19-րդ դարի սկզբին Գերմանիայում հիմնվել են դպրոցներ, որոնց հիմնական առանձնահատկությունը սպորտային մարզումների համակարգն էր, որի հիմնադիրներն էին Ֆիտը և ԳուտսՄութսը: Նրանք վարժություններն ու շարժումների ձևերը վերլուծելուց հետո մեծ ազդեցություն ունեցան մարմնամարզության զարգացման վրա: Նրանց աշխատանքն ավարտեց Յանը, որը հորինեց նոր սարքավորումներ և դրանց օգտագործման մեթոդներ: Նա նաև դարձավ «տուրնեն» համակարգի ստեղծողը և բացեց մարմնամարզության դասընթացների առաջին բաց տարածքը: Այդ ուղղությունը հիմնված էր վարժությունների հետևողական կատարման վրա՝ ինչպես սարքավորումներով, այնպես էլ առանց դրանց: Ավելի ուշ սկսեցին գործել փակ մարզասրահներ, և սկսվեցին հանրային մարմնամարզական ներկայացումներ: Գերմանիայի հետ մեկտեղ այլ երկրներ նույնպես ստեղծեցին ֆիզիկական պատրաստվածության իրենց սեփական համակարգերը: Մարմնամարզության աշխարհում ամենահայտնի համակարգերից մեկը շվեդականն է: Դրա մշակողը գիտնական, պրոֆեսոր Լինգն էր: Նրա օգնությամբ 1813 թվականին Ստոկհոլմում բացվեց հատուկ ինստիտուտ, որը ուսանողներին սովորեցնում էր ամրացնել և զարգացնել մարմինը: Լինգի համակարգի էությունը վարժություններ կատարելու անատոմիական մոտեցումն էր: Այդ ուղղության հիմքում ընկած էին սիմետրիան և մարմնի ճշգրիտ դիրքը:
Ֆրանսիայում գոյություն ուներ ֆիզիկական պատրաստվածության մեկ այլ համակարգ: Քանի որ ֆրանսիական մարմնամարզությունը ձևավորվել և ժողովրդականություն էր ձեռք բերել հեղափոխության ժամանակ, այն ավելի ռազմական ուղղվածություն ուներ: Դրա ստեղծող Ամորոսը կարծում էր, որ ֆիզիկական զարգացումը պետք է հիմնված լինի կյանքում օգտագործելու համար հարմար հմտությունների վրա՝ վազք խոչընդոտների վրայով, «վիրավորներին» տեղափոխել, սուսերամարտ: 1861 թվականին էլ Փարիզում Ամորոսի աշակերտները առաջին անգամ անցկացրեցին հանրային մրցումներ: Այդ ամսաթիվն է համարվում մարմնամարզությունը որպես սպորտ ճանաչելու մեկնարկային կետը:
1881 թվականին ստեղծվեց Եվրոպական մարմնամարզության ֆեդերացիան, որը մեծ առաջընթաց էր: Սկզբում դրան մասնակցում էր միայն երեք երկիր՝ Ֆրանսիան, Բելգիան և Հոլանդիան: Սակայն 1991 թվականին, երբ այլ երկրներ ևս միացան Եվրոպական ֆեդերացիային, այն վերանվանվեց Միջազգային մարմնամարզության ֆեդերացիա։ Ներկայում Օլիմպիական խաղերն են մարմնամարզության ամենահեղինակավոր մրցումները։ Բացի դա, կա մարմնամարզության աշխարհի առաջնությունը, որն ամենամյա միջազգային առաջնություն է և անցկացվում է 1903 թվականից։
ԿԱՄՈ ԽԱՉԻԿՅԱՆ
Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում




















































