Թաշկինակ. հիգիենայի միջո՞ց, թե՞ հագուստի տարր
ՀԱՆՐԱՀԱՅՏ ՄՈԼՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԹաշկինակի պատմությունն սկսվել է հին ժամանակներից, և հավանաբար առաջին անգամ հին հռոմեացիներն են սկսել դրանք օգտագործել: Այդ ժամանակ այն կոչվում էր օրարիում և իրենից ներկայացնում էր սովորական գործվածքի կտոր: Այն կապում էին ձեռքին, պարանոցին կամ ուսին:
Օրարիումը նախատեսված էր սննդի մնացորդներից դեմքն ու ձեռքերը մաքրելու համար: Բացի այդ, կան թաշկինակի առաջացման մի քանի այլ վարկածներ: Օրինակ՝ կովկասյան ժողովուրդները (վրացիներ, հայեր) համարվում են պարային, և շատ պարերի ժամանակ կանայք իրենց ձեռքին ունենում են կարմիր թաշկինակներ, իսկ տղամարդիկ՝ գլխներին՝ կարմիր կամ ծիրանագույն օղագոտի։
Սակայն այդ երկրներում կանայք որպես ձեռքերի և դեմքի մաքրման միջոց օգտագործել են գոգնոցը, որը նրանց հագուստը զերծ է պահել կեղտոտվելուց և արևի տակ խամրելուց։ Իսկ ահա սլավոն կանայք գլխի շալն օգտագործել են որպես դեմքը մաքրելու միջոց, ընդ որում, այդ շալերը եղել են ներկայիս թաշկինակների չափսերի։ Արաբական երկրներում մինչ օրս էլ օգտագործվում է չադրան, և նախքան այն հագնելը կանայք դեմքի շուրջը մինչ աչքերը կախում են թաշկինակի չափսերի մի կտոր, որը փակում է նրանց շուրթերը։
Վերածննդի ժամանակաշրջանում թաշկինակ կրելը նորաձև է դարձել, և այն եղել է հանդերձանքի անփոխարինելի տարր: Իտալացիները եղել են առաջինը, որ սկսել են կրել այն, որպես հագուստի տարր, իսկ հետո դա սկսել են անել գերմանացիները, ֆրանսիացիները, իսպանացիները և եվրոպական երկրների այլ բնակիչները: Այդ ժամանակ թաշկինակը կարվում էր թանկարժեք կտորներից և զարդակարվում ժանյակներով ու ասեղնագործություններով, ընդ որում, այն հիգիենիկ նպատակներով չէր օգտագործվում: Մեծ տարածում են ունեցել բատիստե թաշկինակները, որոնք, որպես կանոն, պահվել են գոտու կամ ձեռնոցի տակ:
Ընդ որում, այդ ժամանակներում պատրաստվել են տարբեր ձևերի թաշկինակներ՝ եռանկյունաձև, կլոր, քառակուսի և այլն: Միայն Ֆրանսիայի թագուհի Մարի Անտուանետայի օրոք է ընդունվել կարգը, որ թաշկինակը պետք է լինի քառակուսի: 18-րդ դարում առևտրականների և ազնվականների շրջանում շատ նորաձև է դարձել ծխախոտ հոտոտելը՝ բռնոթին:
Դա հանգեցրել է նրան, որ թաշկինակը սկսել են օգտագործել նաև հիգիենիկ նպատակներով, այլ ոչ թե պարզապես որպես հագուստի ձևավորում:
Այդ ժամանակվանից սկսած՝ արտադրվել է երկու տեսակի թաշկինակ. առաջին տեսակը՝ որպես հագուստի տարր, իսկ երկրորդ տեսակը՝ հիգիենիկ նպատակների համար նախատեսված: Ռուսաստանում թաշկինակների օգտագործման և տեսքի վերաբերյալ հավաստի տվյալներ առկա չեն, սակայն հայտնի է, որ դրանք սկզբից կոչվել են «թևքեր» (հավանաբար այն պատճառով, որ հնում մարդիկ քիթը շորի թևքով են մաքրել): Ռուսաստանյան թանգարաններում պահպանված ամենահին թաշկինակները թվագրվում են 16-րդ դարով:




















































