Անարդարությունն օրեցօր նոր «բարձունքներ» է նվաճում

ՎԵՐԼՈՒԾԱԿԱՆ 4 Դեկտեմբեր, 2019 11:10

Իշխանություններին մինչև օրս չի հաջողվում իրականացնել հասարակությանը համախմբելու առաքելությունը՝ չնայած այն հավաստիացումներին, թե իրենք ժողովրդի ձևավորված իշխանությունն են։

Դրա փոխարեն նրանց առաջնորդությամբ տեղի է ունենում հասարակության սեգմենտավորում և բարիկադների կառուցում, սևերի և սպիտակների բաժանում։

Իսկ հանրության այն հատվածը, որը քննադատական մոտեցում ունի իշխանությունների նկատմամբ, պիտակավորվում է և սոցցանցերում դառնում վիրավորանքների հասցեագրման թիրախ։ Սակայն քաղաքացիների նկատմամբ տարբերակված մոտեցումը միայն այս հարցում չէ, որ դրսևորվում է։

Իշխանություններն իրենց թիմակիցներին և համակիրներին խրախուսելու հարցի շուրջ հատուկ մոտեցում ունեն։

Հեռու չգնալու համար պետք է հիշել, թե ինչպես էր վարչապետը հանրությունից գաղտնի նախարարների, փոխնախարարների, մարզպետների և այլ բարձրաստիճան պաշտոնյաների աշխատավարձը բարձրացրել, այն էլ 2 անգամ։ Էլ չենք խոսում ԱԺ պատգամավորներին տրված պարգևավճարների հսկայական գումարի մասին։

Եվ պատահական չէ, որ այս օրերին մամուլում գրվում է, որ որոշ պետական հաստատություններում հիմնականում պարգևավճարներ են ստանում այն մարդիկ, որոնք մարզպետների կամ այլ իշխանավորների սրտով են։

Ըստ էության, պարգևավճարներ տրամադրելու և աշխատակիցներին խրախուսելու հարցում առանցքային նշանակություն է ստանում ոչ թե կատարված աշխատանքը և աշխատանքի որակը, այլ քաղաքական հայացքները, ավելի ճիշտ՝ պահվածքը, իշխանության ներկայացուցիչների հետ հարաբերությունները։

Եվ այստեղ է, որ ոտնահարվում են մնացյալ բազմահազար աշխատողների շահերը, ինչո՞ւ պետք է նրանք, ովքեր հիմնական արդյունք տվողն են, բարձր աշխատավարձ կամ պարգևավճարներ չստանան, եթե բարձրաստիճան պաշտոնյաները ստանում են՝ առանց որևէ արդյունք գրանցելու։

Եվ սա այն պատճառներից մեկն է, որ իշխանությունը կտրվում է ժողովրդից, իսկ քաղաքացիների դժգոհություններն ահագնանում են։

Սակայն հանրության նկատմամբ իշխանությունների անարդարացի մոտեցումները ակնառու դրսևորվում են նաև այլ նախաձեռնություններում։

Մասնավորապես, խոսքը համընդհանուր բժշկական ապահովագրման համակարգի ներդրման մասին է, երբ աշխատողները պետք է պարտադիր հարկեր վճարեն ապահովագրությունից օգտվելու համար, իսկ չաշխատողների ապահովագրությունը կատարվելու է պետբյուջեի հաշվին, այսինքն՝ էլի աշխատողների հաշվին, քանի որ պետբյուջեն ևս ձևավորվում է նրանց վճարած հարկերից։

Այս նախաձեռնությունը ևս աշխատող քաղաքացիների նկատմամբ ոչ ճիշտ մոտեցման արդյունք է։

Սա էլ բավական չէ, հիմա էլ խորհրդարանում արդեն քննարկման է դրվել ՍԴ դատավորներին կամավոր հիմունքներով վաղաժամ թոշակի ուղարկելու նախագիծը, որով նրանց առաջարկվում է գնալ թոշակի և չաշխատելով՝ ստանալ նույն չափով աշխատավարձ, ինչքան ստանում էին դատավոր աշխատելու ընթացքում։ Բոլորի համար էլ պարզ է, որ սա քաղաքական գործարքի առաջարկ է, քանի որ իշխանությունները նպատակադրվել են վերացնել ՍԴ-ի ինքնուրույնությունը և դատավորների պաշտոնում նշանակել այնպիսի մարդկանց, որոնք կլինեն իրենց հլու կամակատարները։

Սակայն այստեղ հիմնական մտահոգիչ հարցն այն է, որ իշխանություններն իրենց քաղաքական շահերը փորձում են առաջ տանել հանրության հաշվին, այսինքն՝ հանրային գումարներով անաշխատ մարդկանց աշխատավարձ է տրվելու։ Եվ պատահական չէ, որ բազմաթիվ փորձագետներ այն կարծիքին են, որ սա արդեն բոլոր թոշակառուների իրավունքների ոտնահարում է։

Ինչո՞վ են պակաս մյուս թոշակառուները, որոնք շատ ցածր թոշակ են ստանում։ Փաստորեն նրանց համար պետբյուջեում գումար չկա, իսկ Նիկոլ Փաշինյանի և Լևոն Տեր-Պետրոսյանի քաղաքական ամբիցիաները բավարարելու համար՝ կա:

Ու պարադոքսն այն է, որ ներկայիս իշխանությունները շատ են սիրում խոսել անարդարություններից, սակայն իրենց հիմնական ծրագրերում մշտապես դրսևորվում է հանրության նկատմամբ անարդարացի մոտեցումը։

ԱՐՏԱԿ ԳԱԼՍՏՅԱՆ

Անար­դա­րու­թյունն օրե­ցօր նոր «բար­ձունք­ներ» է նվա­ճում

Անարդարությունն օրեցօր նոր «բարձունքներ» է նվաճում