Այդ օրը աշխատանքից շուտ դուրս եկա և որոշեցի տուն գնալ ոտքով: Դրսում լավ եղանակ էր, և ես հանգիստ քայլում էի ճանապարհով:
Ինձանից մի քանի քայլ առաջ իրար թևանցուկ մի տատիկ ու պապիկ էին քայլում, կլինեին մոտ 70 տարեկան, այդպես ենթադրեցի:
Ես նրանցից մի քայլ հետ էի և ակամայից լսում էի նրանց զրույցը:
Պապիկը դժգոհ, մի քիչ նեղացած տոնով տատիկին ասում է. « Երեկ չէ առաջին օրը ցանկանում էի քեզ համբուրել, սիրել, թույլ չտվեցիր, դու որոշել էիր կինո նայել, երեկ ասացի. արի համբուրեմ, գրկեմ, սիրեմ քեզ, բայց ընկերուհիդ եկավ ու բոլոր հարևանների ոսկորները լվացիք, այսօր էլ ցերեկով ուզում էի քեզ համբուրել բայց դու որոշեցիր արդուկ անել, երեկոյան թոռնիկներս կգան ու էլի մի քանի օր չեմ կարողանա քեզ համբուրել, մեծ եմ արդեն, 76 տարեկան, կարող է վաղն էլ մահանամ, կմնաս միայնակ, ով է քեզ սիրելու, ով քեզ կհամբուրի ու կգրկի»:
— Մի անհանգստացիր ծերուկ, ինձ նման կնոջը շատերը սիրելու ցանկություն կունենան, հանգիստ եղիր, — պատասխանեց կինն ու սկսեց ծիծաղել:
