Լուսին. նա մենակ չէ, մենակ չէ, մենակ չէ...
ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅՈՒՆ
Երկիրը մեկ բնական արբանյակ ունի, որը պտտվում է նրա շուրջը. դա Լուսինն է:
Իրականում այդպես չէ:
Արեգակնային համակարգի մոլորակների մեծ մասը մի քանի բնական արբանյակ ունի. Մարսը՝ 2, Յուպիտերը՝ 66, Սատուրնը՝ 62, Ուրանը՝ 27 և Նեպտունը՝ 13: Այս թվերն անընդհատ փոխվում են՝ կապված նոր արբանյակների հայտնաբերման հետ: Երկիր մոլորակի դեպքում, Լուսինից բացի ներկայումս հայտնի են ևս վեց «մերձերկրային աստերոիդներ», որոնք երկրի հետ պտտվում են արեգակի շուրջը: Նրանց անզեն աչքով նկատելն անհնար է: Առաջին հայտնաբերվածը կոչվել է Կրուինյա (Բրիտանիայում հայտնի ամենահին կելտական ցեղախմբի անունով): Հայտնաբերվել է 1997 թվականին: Հետագիծը նման է լայնացրած պայտի: Սրանից հետո հայտնաբերվել է ևս հինգ օբյեկտ: Նրանց անունները «հեշտ հիշվող են». 2000 РН5, 2000 WN10, 2002 АА29, 2003 YN07 և 2004 GU9:
Ինչպես և Երկրին, այս արբանյակներին ևս մեկ տարի է պետք, որ շրջան կատարեն արևի շուրջը: Ընդ որում, այդ շրջանի ընթացքում նրանք մեկ մոտենում են երկրին, մեկ հեռանում որոշակի կայուն հետագծով: Անգամ նրանց գրավիտացիան որոշակի ազդում է Երկիր մոլորակի վրա: Սրանց տարբեր կերպ են կոչում. ենթալուսիններ, կվազիարբանյակներ, մերձերկրային աստերոիդներ, ուղեկից աստերոիդներ: Դրանք արժանի են հետազոտության, քանի որ մի գեղեցիկ օր հնարավոր է, որ Երկրի գրավիտացիայի ազդեցությամբ ավելի ճշգրիտ ուղեծիր ձեռք բերեն և դառնան միայն նրա «սեփականությունը»:
Ի դեպ, Երկիր մոլորակի պատմության ընթացքում եղել է ժամանակաշրջան, որ Լուսինը զբաղեցրել է ամբողջ հորիզոնի կեսը: Ոչ, այն մեծ չի եղել, ուղղակի ավելի մոտ է գտնվել Երկրին: Ներկայումս հաստատված է, որ տարեցտարի Լուսինը հեռանում է երկրից տարեկան մի քանի սանտիմետր: Եվ կգա մի պահ, որ մենք ընդմիշտ հրաժեշտ կտանք նրան: Իսկ ընդհանրապես, որտեղի՞ց է հայտնվել Լուսինը: Այս հարցի ճիշտ պատասխանը առայժմ ոչ ոք չունի, կան մի քանի հիպոթեզներ: Ըստ առաջինի, Լուսինը առաջացել է Երկրի հետ 5 միլիարդ տարի առաջ, երբ առաջացել է Արեգակնային համակարգը: Ըստ երկրորդի, Լուսինը թափառաշրջիկ երկնային մարմին է եղել և Երկրի մոտով անցնելիս ընկել է երկրի գրավիտացիոն թանելիս ընկել է երկրի գրավիտացիոն թակարդը: Ամենահետաքրքիրը երրորդ հիպոթեզն է: Համաձայն այս հիպոթեզի, Երկիրը բախվել է Մարսի չափեր ունեցող այլ մոլորակի՝ Թեայի հետ: Թեան ևս թափառական երկնային մարմին է եղել և երկրին մոտենալով՝ բախվել է նրան: Առաջացած մեծ էներգիայի պատճառով Թեան գոլորշիացել է, գոլորշիացել է նաև Երկրի մի մասը: Այս առաջացած գոլորշու մի մասը Երկրի ձգողականության շնորհիվ հետ է վերադարձել և առաջացրել Երկրի մթնոլորտը, իսկ մյուս մասը պինդ նյութի է վերածվել՝ դառնալով Լուսին:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց Past.am-ը



