Տրաֆարետայինից անցում հայեցակարգային որոշակիության. «Փաստ»
ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Օրերս հայաստանյան լրատվական հարթակներում ակտիվորեն շրջանառվում է պաշտպանության նախարար Դավիթ Տոնոյանի հարցազրույցը արտասահմանյան պարբերականներից մեկին (EAdaily): Հարցազրույցում նախարարը բավական կոշտ ու հստակ գնահատականներ է տալիս տարածաշրջանում ռազմական դրության և, կարելի է ասել, հայկական կողմի ռազմական դոկտրինին: Տոնոյանը մասնավորապես շեշտում է, որ հայկական կողմը բոլորովին էլ չի պատրաստվում լինել խաղաղություն խնդրողի դերում: Պաշտպանության նախարարի այս հայտարարությունն ինչ–որ տեղ ելակետային է, քանի որ մինչ օրս մենք սովորել ենք տեսնել տարածաշրջանում խաղաղության կարևորության մասին տրաֆարետային հայտարարություններ:
Նախարարի հարցազրույցում հնչած տեսակետներն ու մոտեցումները, անշուշտ, չափազանց դրական ոգևորություն ապահովեցին: Միաժամանակ պետք է շեշտել, որ եթե Տոնոյանի մոտեցումները դիտարկենք մի շարք իրադարձությունների համատեքստում, ապա կտեսնենք, որ գործ ունենք Հայաստանի արտաքին ռազմաքաղաքական հայեցակարգում ընթացող շտկումների հետ: Չմոռանանք, որ այս հարցազրույցին հաջորդեց Փաշինյան–Պուտին հեռախոսազրույցը, իսկ նախորդեցին Փանիկի միջադեպերը, Նիկոլ Փաշինյանի կոշտ գնահատականը, Հայաստանի ինքնիշխանության դեմ սադրանքների բացառման առումով և վերջապես մամլո ասուլիսի ժամանակ վարչապետի հնչեցրած այն միտքը, թե ինքը չի կասկածում, որ Ռուսաստանը կօգտագործի բոլոր լծակները պատերազմը կանխելու համար:
Այս արտահայտությունն ավելի շատ նշանակում էր հենց հակառակը` որ Փաշինյանը կասկածներ ունի, թե Ռուսաստանը կարող է գնալ շփման գծում սադրանքներ հրահրելու ճանապարհով, ինչպես եղել է բազմիցս: Ի դեպ, այդպիսի կասկածներ ունենք շատերս, առավել ևս, որ 2016 թվականի ապրիլյան պատերազմի վերաբերյալ վերլուծությունները հաճախ հանգեցնում են այն մտքին, որ ռուսական որոշակի բարձրաստիճան օղակներ առնվազն տեղյակ են եղել ադրբեջանական ագրեսիայի մասին: Սակայն սա թողնենք մի կողմ:
Ըստ էության, Տոնոյանի հարցազրույցը Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարության շարունակությունն էր և, կարելի է ասել, այս երկու հայտարարությունները միասին Հայաստանի հայտարարությունն էր, որը կարող ենք վերծանել մոտավորապես այսպես.
«Հայաստանը Ռուսաստանին դիտարկում է որպես իր դաշնակից և վստահ է, որ Ռուսաստանն ամեն ինչ կանի` տարածաշրջանում պատերազմը բացառելու ուղղությամբ, սակայն Հայաստանը նաև շեշտում է, որ ունի բավարար ներուժ ոչ միայն դիմակայելու ցանկացած ագրեսիայի, այլև համապատասխան ռազմական գործողությունների միջոցով տարածաշրջանում պարտադրի խաղաղություն»: Այլ կերպ ասած` հայկական կողմը վարչապետի և պաշտպանության նախարարի բերանով պարզապես սաստում է Ռուսաստանին և, ամենակարևորը, զգուշացնում, որ սահմանային լարվածությունը որպես կոմպրոմատ չօգտագործվի Հայաստանի դեմ:
Բնական է` նման դիրքորոշումը բերելու է ռուսական որոշակի շրջանակների ակտիվ հակաքարոզչության և մեղադրանքների, սակայն, դա էլ, ինչպես ասում են, սովորելու վրա է, և, թերևս, առաջիկայում մեր դաշնակիցները ևս կհասկանան, որ Հայաստանում փոխվել է իրողություն, իհարկե, այդ իրողությունը չի բերելու ռազմավարական դաշնակիցների հարաբերությունների անդամահատումների` անկախ սրացումներից, բայց և չի լինելու նախկինի նման, երբ Հայաստանի սուվերենությունը հաճախ երկրորդային գործոնի կարգավիճակում էր լինում:
Ըստ էության, հենց այս համատեքստում պաշտպանության նախարարի հայտարարությունները շատ ավելի են արժևորվում:
Շարունակությունը՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում



