Ինչո՞ւ ենք այսքան հանգիստ, ի՞նչ է թաքնված այս հանգստության տակ
ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆԱշխարհը փոթորկվում է. նոր իրողություններ են ամեն օր ի հայտ գալիս, տարածաշրջաններ են հայտնվում կրակի ճիրաններում, ժողովուրդներ են տեղահանվում ու գնում այս ու այն կողմ:
Պետություններն իրար սպառնում են իրենց մահաբեր զենքերով ու դրանք հանել են ի ցույց մարդկության: Չգիտես` վաղն ի՞նչ է սպասվում աշխարհին: Խելացնոր առաջնորդների արյունռուշտ աչքերն են ավելի հաճախ երևում քեզ:
Ու այս ֆոնին` մեր երկրի հանդարտությունը: Ի՞նչ են անում մեր երկրի քաղաքական գործիչները կամ քաղաքական ուժերը, առավելապես` կուսակցությունները: Մանր–մանր զբաղվում են քաղաքական իրենց գործունեությամբ:
Մի տեղ հավաքներով կոռուպցիայի դեմ են պայքարում: Մի տեղ գցում–բռնում են, թե ինչպե՞ս Եվրասիական Տնտեսական Միությունից դուրս գալու գործընթաց սկսեն` նո՞ր հանձնաժողովով, թե առանց նոր հանձնաժողովի:
Խոսում–խոսում են երկար–երկար: Քննում–քննում են, ու վերջում պարզվում է, որ այդպես էլ բան չեն քննել: Մի քիչ շոու, մի քիչ հումոր` սրամտության տարրերով, ու ամեն ինչ այնքան գունավոր է ներկայացվում. հատկապես եթե ռեպորտաժներն ավարտվում են հումորային այդ ժպիտ–ցնծություններով:
Հանդարտությո՜ւն, հանդարտությո՜ւն հայոց աշխարհում:
Պաշտոնյաների ծույլ–ծույլ ու հերթապահ շարժումներ: Նախարարների ալարկոտ հաշվետվություններ: Լրագրողների անկիրք հարցեր:
Սա է օրերիս քաղաքական համայնապատկերը:
Իսկ քիչ այն կողմ կամ, կարելի է ասել քթներիս տակ, աշխարհաքաղաքական նոր իրողություններ են ձևավորվում, պետական–ռազմական նոր միավորներ են ի հայտ գալիս: Հարևան պետություններ են իրենց սրերը մերկացրել միմյանց դեմ:
Ու մենք` այս ամենին անհաղորդ: Աչքներս հառել ու սպասում ենք 2018–ի ապրիլին: Մեր քաղաքական–հասարակական գործիչների ու քաղաքական–հասարակական ուժերի համար մինչ այդ պահը ժամանակը կանգ է առել: Դա բախտորոշ պահ է նրանցից յուրաքանչյուրի համար: Դիրքավորման շրջան է լինելու իրենց համար: Այդ ժամանակ արդեն պարզ կդառնա, թե նրանցից յուրաքանչյուրը որտե՞ղ կհայտնվի, քաղաքական դաշտի ի՞նչ դիրքում կամ քաղաքական որ ուժի թևի տակ կծվարի:
Իսկ մինչ այդ մեր երկրում անդորր է. ժամանակը կանգ է առել:
Եվ բնավ կապ չունի, որ փոթորկվում է աշխարհը, և բնավ կապ չունի, որ կարող է սելավ լինել ու Աստված չանի, որ այդ սելավը հանկարծ ու մոտենա մեր տարածքներին:
Ինչո՞ւ ենք այսքան հանգիստ, ի՞նչ է թաքնված այս հանգստության տակ:



