Երևանյան օրերի խրոնիկա N....

Համազասպ Գալստյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրում է.

 

Երևանյան օրերի խրոնիկա N ....

Զարմանալի բաներ են կատարվում մեր նորաթուխ քաղաքական կոնտինգենտի հետ։ Երբ մեր ապրած երևանյան մանկության մի շենք ու քար տաղաշարժվում ա, մի աներևակայելի ղալմաղալ ա սկսվում, թե բա ՝ «...տարա՜ն, մեր մանկությունը մեր ձեռից տարան, մեր քաղաքը, մեր հիշողությունը» և այլն և այլն։ Բայց նույն ղալմաղալչիները հակված են հենց նույն երևանյան կյանքի մասնիկ հանդիսացող փողոցների անունները և հետևաբար երևանյան հիշողությունները իրանց ճաշակի ու իմացած պատմության գյորա աջ ու ձախ անխնա ոչնչացնել։ Այ բալամ, յանըմ որ Ամիրյանը դարձնենք Վռամշապուհ Արքայի փողոց ու որ դեռ մի 50 տարի մեկ ա բոլորը էդ փողոցին ասեն Ամիրյան, դա ձեզ կամ Քաղաքիս ինչ ա տալու։ Գնացեք աշխարհ ման եկեք, որևէ քաղաք իրա փողոցների հետ ըտենց մանիպուլյացիաներ չի անում։ Գլուխ կտրողը գլուխ կտրածի հետ մինչև այսօր մնացել են քաղաքների փողոցների անվանումներում ու ապրողների հիշողության մեջ և որևէ մեկի մտքով չի անցնում դրանցից մեկի անունը ջնջել կամ պատմությունը խմբագրել։ Էս ինչ ցավ ա կպել մեզ։ Իհարկե նոր հերոսներ ու փառապանծ զավակներ ունենք և իհարկե անվանակոչումները նույնպես հարգանքի ու հիշողության յուրօրինակ Տուրք են, սակայն դրանով մանիպուլյացիա անելն ու այն քաղաքական ծրագրի մաս դարձնելը մի տեսակ էն չի։ Ձելոմ զայմիծես, ձե՜լո՜մ..... 
p.s. Ի դեպ քաղաքային ֆոլկլորի մի մասն է նաև թաղերի անվանումների ժողովրդական մեկնաբանությունը։ Որ ըտենց ա, առաջարկում եմ Բանգլադեշ ասողներից գանձել Քաղաքիս թաղամասի հայեցի անվանումը խեղաթյուրելու տուրք։ Իսկ դուք գիտե՜ք, որ Չարենցը բոլշևիկ էր, իսկ Պարույր Սևակը կոմունիստ։ )))))