Հայկական համբույրի 3 առանձնահատկությունները
ԼԱՅՖԿա ֆրանսիական համբույր, ռուսական, լեզվով եւ այլն… Երբեւէ մտածել եք` իսկ ինչով են տարբերվում հայկականը: Պարզվում է, որ տարբերություն կա և ահա այն երեք առանձնահատկությունները, որը համբուրվելիս հատուկ է հայերին:
ՃՊՈՑ։ Հայտնի է, որ դարեր ի վեր հայերը ոչ թե համբուրել են, այլ պաչել, ոչ թե համբուրվել են, այլ պաչպչվել: Պաչպչվելը համբուրվելուց տարբերվում է իր ձայնով: Եվ ամենակարեւորը որքան բարձրաձայն է պաչի ճպոցը, այնքան ավելի կրքոտ է սերը:
ԽԱՇԱՅԻՆ. Սկսած հին եգիպտացիներից մինչեւ մեր օրեր մարդկությունը տասնյակ բաղադրատոմսեր է մտածել` ինչ անել, բերանում համբուրվելու ժամանակ հաճելի հոտ ունենալու համար: Սակայն տպավորություն է, որ հայերը, նույնպես սկսած նախնադարից, մինչեւ օրս մտածում են` ինչ անել շնչառությունը ավելի դաժան դարձնելու համար:
Տոլմա` սխտոր մածունով, խաշ` սխտորով, խորոված` սոխով և այդպես շարունակ: Մեր բոլոր ուտեստները համված են «անուշաբույր» ուտեստներով, այնպես որ` իսկապես բուրումնավետ համբույրը ապահոված է, եթե հայեցի ես կերել:
ԾԱԿԾԿՈՑ։ Հայտնի փաստ է, իսկական հայ տղամարդը, երբեմն էլ կինը, պետք է բեղեր ունենա, հետևաբար, համբույրն առանց ծակծկոցի, ինչպես խաշն առանց սխտորի, այն չէ: Իսկական կրքոտ հայկական համբույրից հետո պետք է երեսը դուրս տա:



