Այս կոչումով ես հետ եմ վերադարձնում ծնողներիս այն սերը, ջերմությունը, տարիները, որոնք նվիրել են ինձ. Էմմա Պետրոսյան

ԼԱՅՖ 30 Մայիս, 2017 17:10

Մայիսի 28-ին Առաջին Հանրապետության տոնի առթիվ ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը կոչումներ է շնորհել մի շարք հայտնի արտիստների:

Վաստակավոր արտիստի պատվավոր կոչում է ստացել երգչուհի Էմմա Պետրոսյանը՝ երաժշտարվեստի բնագավառում ունեցած վաստակի համար:

Կարեւոր գնահատանքի եւ կոչմանը արժանի լինելու պատվի մասին վաստակավոր արտիստուհու հետ զրուցել է Life.panorama.am-ը:

-Տիկին Պետրոսյան, օրերս Ձեզ շնորհվեց ՀՀ վաստակավոր արտիստի կոչումը, ինչը, թերեւս, յուրաքանչյուր արիստին գնահատված լինելու զգացողություն է տալիս: Ինչ խոսք, սա ցանկալի գնահատական էր, բայց հետաքրքիր է՝ այն Ձեզ համար սպասելի՞ էր արդյոք:

- Անկեղծ ասած, վերջին տարիներին ինձ շատ էին հարցնում, թե արդյոք ունեմ ՀՀ վաստակավոր արտիստի կոչում: Այնպես չէր, որ շատ էի տխրում, որ չունեմ, քանի որ ներաշխարհիս եւ տիեզերքիս հետ միշտ զրույց ունեմ, ու հենց այդ զրույցներից ելնելով՝ ունեի իմ պատասխանը՝ գուցե դեռ իմ ժամը չէ: Ես իսկապես հավատում եմ, որ ամեն մարդ իր ժամն ունի այս կամ այն իրադարձության համար: Այնուհանդերձ, զգացմունքային տեսանկյունից, իհարկե, սպասում էի այս կոչմանը, բայց մյուս տեսնակյունից՝ ոչ: Այսօր շատ երջանիկ եմ այս կոչման համար, այսօր արդեն իմ սպասելիքների պատասխանն ունեմ: Գուցե իմ ժամն էլ հենց հիմա էր, այնպես որ շնորհակալ եմ իմ ստացած վաստակի համար: Ի դեպ՝ պարտադիր պետք է նշեմ, որ այս կոչումով ես հետ եմ վերադարձնում ծնողներիս այն ամենը՝ սերը, ջերմությունը, տարիները, որոնք նվիրել են ինձ: Այս կոչումն էլ իմ հերթին նվիրում եմ ծնողներիս եւ դա անում եմ մեծագույն հպարտությամբ, սա իմ պատասխանն է նրանց, վերադարձն է՝ իմ ապրելու եւ արարելու դիմաց:

-Իհարկե, արտիստի համար հանրության սերն ու ծափահարությունները շատ ավելի կարեւոր են, սակայն կոչումներն ու մրցանակները եւս պետք են: Ի՞նչ դեր ունեն Ձեզ համար մրցանակները:

- Դուք շատ կարեւոր միքտ ասացիք, իհարկե, առաջին հերթին արտիստին պետք է, որ հանրության կողմից սիրված ու գնահատված լինի: Այդտեղից է սկսվում քո ով լինելը, անելիքներիդ նպատակները: Վերջին տարիներն իրենց մեջ մի փոքր սխալներ են պարունակում. Հեռարձակման խնդիր կա, գնահատականն էլ գալիս է ինֆորմացիայից: Ստացվում է, որ ում շատ են հեռարձակում, ուրեմն նա ավելի շատ է սիրված, կամ ավելի շատ է արժանի: Այստեղից փոքր-ինչ տարաձայնություն է առաջանում: Ինքս կարծում եմ, որ այն, ինչ անում ես անկեղծ ու ազնիվ նկատառումներով, դրանք պետք է գնահատված լինեն: Իհարկե, արտիստի կյանքում այսպես կոչված դադարները շատ պետքական են ու շատ մարդկային, բյաց չի նշանակում, որ այդ դադարների ժամանակ դու առհասարակ չես գործում: Նշածս շրջանները եւս արտիստի համար կարեւոր են, սակայն այդ դադարների ընթացքում ծնվում են մարդիկ, որոնց հաճախակի հեռարձակումը հանրության շրջանում բերում է այն մտքին, թե նա է արժանի մրցանակների: Այստեղ գնահատական տալու հակասություն է առաջանում: Այնուհանդերձ, ինձ համարում եմ բավարար մարդ ու արտիստ, քանի որ ունեմ իմ լսարանը, ես սիրում եմ իմ հանդիսատեսին, այն ինձ ապրեցնում է, ինչն ինձ համար շատ կարեւոր է: Ես չեմ աշխատում հենց այնպես աշխատելու կամ քանակ ապահովելու համար: Ես գործում եմ, քանի որ յուրաքանչյուր ելույթ համարում եմ զրույց հանդիսատեսի հետ: Ես զգում եմ, որ սիրված եմ եւ դրա համար իսկապես շնորհակալ եմ:

-Տիկին Պետրոսյան, մենք նախադեպեր ունենք, երբ կոչումները դառնում են այսպես ասած «կռվախնձոր», եւ հենց արտիստներն են քննադատում մեկը մյուսին: Սա ինչպե՞ս կմեկնաբանեք:

- Այո, անձնական ենթատեքստեր լինում են: Ամեն մարդ իր արածն է գնահատում եւ այո, կան մարդիկ, որոնք այս կոչումը ստացել են ժամանակից շուտ, որոշները իսկապես արժանի չեն եղել դրան: Սակայն որեւէ մեկի անունը տալ չեմ ուզում, ոչ էլ ուզում եմ հիմա քննարկել դա, ինչպես սկզբում ասացի՝ ես հավատում եմ, որ ամեն մարդ իր ժամն ունի: Պարզապես այստեղ մեկ այլ խնդիր կա. մեծահոգաբար շնորհավորում եմ բոլորին, ովքեր ունեն այս կոչումը, սակայն ուզում եմ հիշեցնել, որ ամեն գովասանք, մրցանակ կամ կոչում մեզ եւս մեկ անգամ հիշեցնում է, թե ինչ ենք արել, որ արժանացել ենք դրան: Իսկ եթե այսօր մեր շուրջը աղմուկ է հնչում, թե ի՞նչ ես արել, որ արժանացել ես այդ կոչմանը, ապա պետք է այդ ապտակից սթափվել եւ նայել քո հայելու մեջ, հասկանալ, թե որքանո՞վ ես դրան արժանի: Ինքդ քեզ ճիշտ գանահատական տալուց հետո, սխալներիդ համար պետք է ներում խնդրես Աստծուց եւ վաղվանից փորձես արժանի դառնալ ստացածդ գանահատականին: Իհարկե, այստեղ տուժում է իրական արժեքը, քանի որ եթե մատնացույց է արվում նրանց, ովքեր ունեն այդ կոչումը, ապա շատերը կարող են մտածել, որ կարող են ոչինչ չանել եւ արժանանալ վաստակավոր արտիստի կոչմանը, կամ ուղղակի սիրելի երգ երգել, երեւալ հեռուստատեսությամբ ու ստանալ այդ կոչումը: Այնուամենայնիվ, ուզում եմ, բոլորը, ովքեր ունեն այս կոչումը, իրենք իրենց պատասխան տան, թե ինչ են անելու վաղը …